Bijzondere ontmoetingen in Alaverdi
"Neem wat wodka, ik heb deze zelf gestookt. De smaak is heel mild." Ik bedank beleefd en leg uit dat ik geen alcohol drink. "Neem dan wat wijn van eigen druiven... (Verbaasd) Is wijn alcohol?"
De kleinzoon des huizes
Homemade dinner in Alaverdi
Verhongeren zal ik niet. Dorst hebben zal ik evenmin. Irina van Iris' Guesthouse in Alaverdi doet alles om het haar gasten naar de zin te maken. Het ontbijt en het diner bestaan voor een groot deel uit verse producten uit eigen tuin. Of er worden streekproducten uit de Debet Vallei geserveerd. De gasten eten met het gezin van Irina aan tafel waarbij de wijn rijkelijk vloeit. Een gezellige happening.
Het eten is uitgebreid: na het aperitief (wodka) wordt er soep en brood geserveerd. Naast zelfgemaakte boter liggen er verschillende soorten kaas op tafel. Elke avond tovert Irina minstens twee gerechten met vlees (of kip) op tafel en zijn er verschillende warme en koude groenten en gebakken en gekookten aardappels. Tot slot is er een lekker toetje.
Homemade dinner in Alaverdi
Op pad met mister driver
"Hij spreekt niet zo goed Engels, maar het is een goede chauffeur." Het is niet al te moeilijk om duidelijk te maken welke highlights van Alaverdi ik wil zien, ik heb er dus alle vertrouwen in.
Dingen gaan bij mij echter niet altijd als verwacht.... Maar juist de bijzondere contacten met de lokale bevolking maken het reizen leuk, dus mij hoor je niet klagen!
Picknick in de bergen
Hoewel ik goed ontbeten heb, vind ik het op een gegeven moment tijd voor lunch. En nee, dat wil ik niet in het grote toeristische restaurant (voor zover je al van toeristisch kan spreken in Alaverdi). De taxi-chauffeur begrijpt het woord 'picknick' en dus stoppen we bij de lokale supermarkt voor brood, kaas en wat fruit.
Picknicken bij de boer in Armenië
Ineens staan we stil. Picknick, gebaart de chauffeur. Ik loop via aan smalle loopplank iemands tuin in!?! Een tandeloos oud baasje groet me. In zijn hand een bijl, hij was net hout aan het hakken naast een roestige loods.
Ik klim een wankele ladder op naar een hoger gelegen stuk tuin tegen de berghelling en ineens zie ik de picknicktafel. Hier ga ik lunchen!
De chauffeur klopt wat stof en verdroogde blaadjes van de tafel af. Hij verontschuldigd zich dat er geen koffie is. We delen ons eten en genieten van het voorjaarszonnetje.
Koffie en wijn
Lunch zonder koffie kan blijkbaar écht niet in Armenië. De chauffeur belt, we rijden verder. Onderweg stoppen we bij verschillende kleine winkeltjes. Het enige voorwerp wat niet verstopt is in knisperende plastic tasjes is een grote fles met wel vijf liter wijn.
Op de koffie en de wijn
De straat wordt slechter en het uitzicht over de weidse vallei maakt plaats voor Oostblokflats. Roestige gasleidingen en aan elkaar geknoopte stroomkabels. Een kleine metalen deur en een donker portaal. Een trappenhuis wat een likje verf kan gebruiken, maar eigenlijk gewoon opnieuw gepleisterd moet worden. Brokken gips in de gang.
In de schemer klim ik de trap op, de karige verlichting is defect. Het peertje bungelt verloren aan een elektriciteitsdraad. De chauffeur met zijn knisperende tasjes volgt.
Boven, in zijn kleine woning, wordt het sjieke kristal uit de kast gehaald. Er zijn gasten en behalve zoete koffie wordt er ijs, stukjes appel en wijn op tafel gezet. De zoon des huizes wacht geduldig tot de volwassen uitgegeten zijn voordat hij meer ijs neemt. In de tussentijd laat hij trots een schoolboekje zien.
Armenen zijn vriendelijk en gastvrij
De bewoners van Alaverdi hebben het niet breed, zeker niet na het uiteenvallen van het Sovjetrijk. Mensen zijn echter zeer gastvrij en delen wat ze hebben. Een bezoek aan Alaverdi is dan ook een aanrader wanneer je de lokale bevolking wilt ontmoeten en een kijkje in hun keuken wilt nemen. Eten verbroederd. En wijn misschien ook.
Meer lezen?
- Reizen door Armenië
- Combineer Armenië met een rondreis door Georgië
- Tips voor Alaverdi
- Bezienswaardigheden Yeravan
