Interview: going local Kenia
Iedere maand laat ik voor Going Local een reiziger of emigrant aan het woord over zijn of haar leven in het buitenland. Wat valt je op aan je nieuwe (tijdelijke) thuisland? En welke tips heeft de kenner voor de reiziger die in kortere tijd het land wil ervaren.
Hi, mijn naam is Manouk. Ik ben arts, avonturier en trotse oprichter van de reisblog Bunch of Backpackers. In Februari 2016 ga ik op solo-wereldreis naar o.a. Zuidelijk Afrika en ‘de Zijderoute’ landen. Na Kenia & Uganda (deze landen bezocht ik in 2011), wordt dit mijn 2e Afrika reis!
Manouk met Keniaanse kinderen
Stage in Kenia
Introductie Kenia stage
Samen met twee medestudenten ging ik in 2011 voor 10 weken naar Kenia voor een ziekenhuisstage via een samenwerkingsverband tussen een lokale Keniaanse hulporganisatie en een Nederlandse stichting. Onze eerste maand brachten we door in een bekend universitair ziekenhuis in Eldoret, een moderne stad in het westen van Kenia. Deze stage stond in schril contrast tot onze tweede maand, waarin we in klein streekziekenhuis in een landelijk gebied werkten.
Het leven in het ziekenhuis
In de vroege ochtend liepen we door de smalle warme straatjes naar het ziekenhuis. Hier voegden we ons bij de artsen en Keniaanse geneeskunde studenten voor de dagelijkse ronde op de afdeling. In de middag assisteerden we vervolgens op de operatiekamer, hielpen op zaal of volgden onderwijs. De Keniaanse artsen en studenten bleken ambitieus, zeer bekwaam en hadden veel ‘tekstboek kennis’. Echter, helaas was een groot deel van de diagnostiek en behandeling die in de medische boeken beschreven wordt niet beschikbaar. Met name in het streekziekenhuis was er enkel een ouderwets röntgenapparaat.
Aan het werk bij plastische chirurgie in Kenia
Het verschil in middelen (met name in het streekziekenhuis) was een van de grootste verschillen met de Nederlandse ziekenhuizen. Het kwam regelmatig voor dat patiënten met 2 of zelfs 3 patiënten één bed moesten delen. Verder dienen in Kenia patiënten en hun familie zelf de kosten voor de medische zorg te betalen. Dit lukt helaas niet altijd wat soms voor hartverscheurende taferelen zorgden.
We zijn ook een aantal keer met de psychiatrisch verpleegkundige mee op huisbezoeken geweest. In de kleinste dorpjes bezochten we patiënten thuis met bijv. schizofrenie of een depressie. Het was een bijzondere ervaring om met deze mensen te praten en hen thuis te bezoeken. De verpleegkundige moest in zijn eentje de psychiatrische zorg verlenen voor een gebied ongeveer de grootte van Nederland. Onvoorstelbaar!
TBC-screening in Kenia
Voor de Nederlands–Keniaanse stichting zijn we ook met jeeps de zeer landelijke gebieden ingetrokken voor TBC-screening. Ook hier werkten we nauw samen met de lokale artsen en verpleegkundigen. Met een megafoon riepen we om dat we er aan kwamen en waar iedereen kon verzamelen. Tijdens deze tochten kwamen via heuvelachtige wegen in de meest afgelegen dorpen van de streek. Hier maakten we kennis met ‘traditionele stammen’ waar de inwoners rondliepen met pijl en boog, speren en kleurrijke kettingen.
Door deze ervaringen in het ziekenhuis en erbuiten ontmoetten we veel Kenianen, zowel patiënten en onze collega’s. We spraken over zaken zoals uitgaan, eten en muziek, maar leerden ook veel over de stammen en politiek! Voetbal (met name het Engelse voetbal) was altijd een populair gespreksonderwerp. Ze kenden ook veel Nederlandse voetballer. Toen ik vertelde dat Robin Van Persie uit mijn stad (Rotterdam) kwam, vielen ze bijna om van verbazing: ‘Are you in the same clan with Robin van Persie?’.
Het leven buiten het ziekenhuis
In Kenia gingen we elke avond uit eten, maar hoe dichtbij het restaurant ook van ons hotel was, we namen altijd een taxi terug. Onze mede geneeskunde studenten hadden ons gewaarschuwd dat het in de avond helaas niet veilig was om over straat te lopen. Verder viel de elektriciteit soms uit, wat betekende dat we op onze kamer met een kaars een boek zaten te lezen.
Vervoer in Kenia: de mututu
Eldoret was gelukkig een echte studentenstad met veel restaurants, winkels en discotheken. Hier was genoeg te doen na werktijd. De 2e maand zaten we in dorp en hier brachten we de avonden vaak in ons hotel door. In de weekenden hadden wij tijd om Kenia te ontdekken en we hebben uiteindelijk zeer veel van het land gezien. We namen altijd het openbaar vervoer (bijv. een ‘matutu busje’) of een lokale ‘taxi’. Ons taxi record was 11 personen in een kleine personenwagen!
Tips voor de Kenia reiziger
Kenia is over het algemeen een vriendelijk en veilig land met een hartelijke bevolking. Echter, het is belangrijk om up-to-date advies in te winnen bij de ‘locals’. Dit kan bijv. iemand van je hotel zijn. Vraag welke gebieden je beter kan vermijden, wie betrouwbare taxi chauffeurs zijn etc.
Lokale markt in Kenia
Geduld is een toverwoord in Kenia. De bus is soms 7 uur te laat en sommige Kenianen zijn nogal breedsprakig en officieel (ik heb nog nooit zoveel papieren ingevuld als in Kenia), waardoor het vrijwel onmogelijk is om snel iets te regelen of kort te sluiten. Dit is ook de charme van Kenia!
Toon interesse! Eet lokale gerechten, pas je aan de gewoontes en leer een woordje Kiswahili. De Kenianen vonden het fantastisch dat wij ook ‘Ugali’ aten en ze groette met ‘Habari’. Het zijn vaak de kleine dingen die enorm veel waardering kunnen oproepen en soms zelfs tot een uitnodiging voor bijv. samen eten kunnen leiden. Ik vond het gedurende mijn tijd in Kenia ook heerlijk om elke de landelijke kranten te lezen. Op deze manier kon je meepraten over de actualiteiten en leer tegelijkertijd ook veel over het land.
Op safari naar Masai Mara, één van de bekendste parken van Kenia
Probeer van de begane paden af te gaan. De kust van Kenia en de safari gebieden zijn prachtig, maar het binnenland is ook de moeite waard om te bezoeken en hier kan je kennismaken met Kenia’s mooie inwoners.
Bedankt Manouk voor je leuke bijdrage aan Going Local Kenia! Sommige punten herinneren me echt aan mijn eigen stage in Indonesië in een ziekenhuis.
Heb jij ook in het buitenland gewerkt, stage gelopen of vrijwilligerswerk gedaan (of doe je dat nu nog) en heb je leuke tips voor reizigers om in contact te komen met de lokale bevolking? Laat dan een berichtje achter of stuur een mailtje.
