Trekking in de Baliemvallei
Je moet je spullen pakken, we gaan. En ik heb geld nodig."
Sorry? Het is acht uur 's ochtends, ik zit aan mijn ontbijt. Penius zit tegenover me om de dag door te spreken en blijkbaar heeft hij bedacht dat mijn tweedaagse trekking in de Baliemvallei niet morgen begint, maar vandaag. Ik knipper eens met mijn ogen en laat het nieuws tot mij doordringen. Zijn de batterijen van mijn camera wel vol? En wat moet er allemaal mee?
Wamena is minder primitief dan ik verwacht had, maar dat zegt natuurlijk niks over de locatie in de bergen waar ik straks beland...
Inkopen voor de trekking doe je op Pasar Sinatma
Pasar Sinatma: dé plek om in te kopen voor een tweedaage trekking in de Baliemvallei
In Sentani heb ik een doos in mijn handen gedrukt gekregen. Mijn proviand voor de trekking in de Baliemvallei. Penius maakt de doos open en knikt goedkeurend. Er zit een brood in de doos, jam, koekjes, rijst, noodles, een hoop kruiden en olie. Deze houdbare producten zijn ook te koop in de omgeving van Wanema, maar daar liggen de prijzen een stuk hoger.
Nu sta ik op de markt van Sinatma om water te kopen. En eieren, groenten en fruit.
Terwijl Penius de boodschappen doet, verbaas ik me over de koopwaar om me heen. Het aanbod is niet groot en de verschillen tussen de vele kraampjes zijn klein. Tussen de kraampjes door lopen een paar vette varkens. En heel veel Papua-vrouwen met traditionele tassen. De handvatten zitten op hun hoofden, terwijl de inhoud van de tas net boven hun onderrug bengelt. De inhoud kan van alles zijn, variërend van verse koopwaar tot een peuter.
De brug is weg en zorgt voor verder isolement
De start van de trekking in de Baliemvallei: waar is de brug?
Vanaf de markt rijden we een eindje in zuidelijke richting. Daar worden er de jeep uitgezet: reisgenoot Ben, Penius, twee porters en ik. En net als ik me afvraag waarom we juist hier onze trekking beginnen, wordt het pijnlijke antwoord me snel duidelijk: de jeep kan niet verder.
Waar ooit een brug zat, is een gapend gat. En een snelstromende rivier (zelfs in het droge seizoen). En blijkbaar moet ik naar de overkant!
Er liggen een paar losse rotsen, maar aangezien deze nogal glibberig zijn durf ik niet zo goed. En terwijl ik op het punt sta gewoon wadend naar de overkant te gaan (dan maar natte voeten), zie ik dat de eerste porter zijn schoenen uitdoet. De tweede porter loopt de hele tijd al op blote voeten.
De porter biedt me aan me naar de overkant te dragen. Heel lief, maar dat is mijn eer te na. Ik geef hem mijn cameratas.
Dan wordt er een dikke tak over een de rivier gelegd, en steunend op de twee mannen loop ik voetje voor voetje naar de overkant. Dit begin van mijn trekking in de Baliemvallei zal ik niet snel vergeten.
Het traditionele Kilisi
Gelukkig wordt de weg daarna wat beter. We gaan omhoog, de bergen in. Onderweg passeren we verschillende traditionele Dani-dorpen. In deze dorpen zijn verschillende 'round houses' te vinden, ronde houten huizen met een dak van stro.
Er is een huis voor de mannen, en een huis voor de vrouwen. Bovendien is er een kookgelegenheid en een vertrek voor het vee.
Wanneer een Dani-man genoeg geld heeft om de bruidsschat te betalen (meestal 5-10 varkens) mag hij trouwen. Hij en zijn kersverse vrouw krijgen dan een eigen huisje. Wel zo fijn natuurlijk, een beetje privacy tijdens de wittebroodsweken. Zodra de vrouw een maand of 7 zwanger is, verhuist de man terug naar het mannenhuis. Pas als de baby twee tot vijf jaar is, en de vrouw het kind niet meer voedt aan de borst, keert de man terug naar zijn vrouw en kind.
Traditionele Dani dorpen tijdens de trekking in de Baliemvallei
Overnachten in het primitieve Kilisi in de Baliemvallei
In de loop van de middag arriveren we in het dorp Kilisi. We slapen in het huisje van de pastoor, wat eigenlijk net aan de rand van het dorp ligt. Blijkbaar zijn we niet de enige toeristen die in het dorp overnachten, en Penius wil niet mengen met de andere groep. (En voor ons hoeft dat ook niet perse.)
Ik slaap niet in een traditioneel huis, maar in een kleine woning van spaanplaat en golfplaat. Op de vloer ligt een stuk tafelzeil, en aan de muren hangen verschillende afbeeldingen van Jezus en kindertekeningen van God.
Buiten staan een paar lage muurtjes met een verhoogd dak, dat is de keuken. Daarachter is een gebouwtje wat als toilet fungeert. Uit een kraantje komt water, het water is troebel. Ik wéét dat dit het water is waar zo in gekookt wordt en waar thee van gemaakt gaat worden. Ik besluit daarom mijn theezakje maar extra lang in de pot te laten hangen en ik voeg een grote schep suiker toe om de rare smaak van het water te verbloemen.
Onderweg naar de overnachtingsplek
En dan valt de avond en dan is het ineens donker. De lampen in het huisje blijken voor de sier te zijn, er is iets mis met de elektriciteit. Gelukkig hebben we kaarsen en een zaklamp.
Buiten regent het dat het giet. Het is koud. Ik doe extra kleren aan. De arme porters hebben geen extra kleding bij zich, dus Ben leent zijn jas uit. Natuurlijk komt er een moment dat je naar buiten moet, naar het toilet. Stapje voor stapje glibber ik door het gras en de modder, terwijl ik aan de ene kant snel wilt zijn om enigszins droog te blijven. Zo snel als ik kan loop ik langs de muurtjes met dak die als keuken dienen. Ik duw tegen de klemmende deur van het toilet en met mijn zaklamp bungelend in mijn mond hurk ik boven het gat in de vloer.
Papua in de mist
Wolken in de Baliemvallei
Wanneer ik de volgende dag wakker word, regent het nog steeds.
De bergen zijn weg. Het dal is weg. Zelfs de velden met de zoete aardappels en de bomen met mandarijnen zijn weg. Het enige wat rest is een dichte mist.
Tijdens het ontbijt trekt de mist enigszins op. De grond blijft zompig, het is spekglad, maar ik besluit om met Penius en gids Televisi (echt, wie noemt zijn kind zo?) de berg op te klimmen. Het is zondag, dus veel mensen gaan naar de kerk. Religie is belangrijk in de Baliemvallei, de kerken zitten bomvol. Zo hier en daar worden de kerken groter gemaakt, maar er zijn voor dorpen waar de mis plaatsvindt op het grasveldje voor de kerk. Waar na de mis de vrouwen gaan picknicken en de kinderen voetbal spelen.
Penius heeft geen verstand van tijd. De wandeling wordt langer en langer, mijn kleine watervoorraad raakt redelijk snel op. Er zijn geen winkeltjes om nieuw water te kopen, dus op mijn verzoek keren we op een gegeven moment maar om.
Het ruige landschap van de Baliemvalei
Sungai Baliem
Na de lunch is het tijd om terug naar Wamena te lopen. De porters tonen een pad door de begroeiing en via de akkers dalen we snel af richting de rivier.
De porters hebben het overgbleven proviant achtergelaten, dus nu lopen ze met lege potten en pannen de berg af. Dat zal beslist een hoop gewicht schelen. Er wordt gezongen en soms klinkt er een rare oerkreet. Vaak wordt die beantwoord vanuit de bosjes: een manier van lange-afstand-communicatie als je geen telefoon hebt.
Eenmaal terug bij de rivier is de weg vlakker, en heb ik minder vaak een handje van de porters nodig om niet uit te glijden. We verhogen het tempo een beetje: inmiddels is het al vrij laat in de middag en we willen voor het donker de rivier oversteken.
Aan alles is te zien dat we richting bewoonde wereld gaan. Er zijn minder traditionele huizen en de mannen lopen vaker in westerse kleding in plaats van alleen een peniskoker. Er zijn motorfietsen en zo hier en daar is er zelfs een winkeltje.
Terwijl de zon glipt achter de bergen steken we de rivier weer over. Hoewel het water van de rivier door de vele regen van het afgelopen etmaal aardig gestegen is, is de oversteek minder eng dan aan het begin van de trekking. Ik heb vertrouwen in de porters. Mijn helden.
De Baliemvallei ligt erg afgelegen, wat een trekking in de Baliemvallei erg bijzonder maakt. Dit is een van de mooiste trekkings die ik deed in Indonesië.
Op weg in de Baliemvallei
Tips voor een trekking in de Baliemvallei
- Een rondreis door de Baliemvallei vergt wat voorbereiding. Je kunt niet zonder lokale gids op pad
- Het is echter niet nodig om je trekking in de Baliemvallei al in Nederland te boeken. Dit kan je prima regelen in Wamena of in Sentai/Jayapura.
- Kijk goed wat er wel en niet bij de prijs van de trekking in de Baliemvalle zit! Ik betaalde rp 8.750.000 voor een 3-daagse tocht voor twee personen. Dit was inclusief accommodatie en eten tijdens de trekking, porters, gids, entreegelden en vervoer.
Accommodatie en eten in Wamena was exclusief. - De prijzen in de Baliemvallei liggen hoger dan elders in Indonesië. Je kan er daarom voor kiezen inkopen te (laten) doen in Sentani/Jayapura en zelf proviand in te vliegen.
- Officieel moet je een surat jalan hebben, een permit voor Papua. Ik ben nooit gecontroleerd op deze permit.
- Neem kleding in laagjes mee, en zeker ook iets van regenkleding. Je bent in de bergen, het weer kan wisselvallig zijn. 's Avonds koelt het flink af.
- Een zaklampje voor 's avonds kan handig zijn, niet in alle huizen is stroom.
- Mocht je gebruik willen maken van de diensten van Penius, dan kan je hem bereiken via +62-81-240 283 522
Meer lezen?
- De mooiste trekkings in Indonesië
- Trekking naar Wae Rebo op Flores
- Reizen door Indonesië: een compleet overzicht
- Individueel reizen door Papua
