Doen in Sentani: het Danau Sentani en meer
In het uiterste oosten van Indonesië ligt het eiland Papua, een van de grootste eilanden ter wereld. Papua is een eiland met ruige bergen, ongerepte natuur en een grote verscheidenheid aan cultuur tussen lokale dorpen en stammen. Hoofdstad Jayapura ligt in het noorden van Papua. Vlakbij ligt het stadje Sentani en het Meer van Sentani (Danau Sentani).
Er gaan maar weinig toeristen naar West-Papua. Is dat terecht? In deze blog lees je wat je kunt doen in Sentani.
Het meer van Sentani bij Doyo Lama
Het vliegveld van Sentani West-Papua
Wanneer ik het vliegtuig uitstap op het kleine vliegveld van Sentani komt een muur van warmte me tegemoet. Waar ben ik beland? De warmte voelt anders dan de bekende tropenwarmte, en al helemaal anders dan de comfortabele zeewind van Raja Ampat van de afgelopen week. De geur van de zee en het kabbelende geluid van de golven ontbreekt. Ik ben ik een STAD. Naja, zo voelt het, want eigenlijk is Sentani niet meer dan een klein provinciestadje in West-Papua.
Overnachten in Sentani Indonesië
Ik besluit in Sentani te overnachten en niet het grotere Jayapura, wat direct aan Sentani grenst. Ik slaap in hotel Kartini. Dit hotel ligt op loopafstand van het vliegveld van Sentani. Dat is het enige voordeel van het hotel: het is smerig en slecht onderhouden. Er is personeel genoeg beneden bij de receptie, maar eigenlijk zie ik hen zelden aan het werk. Als er iets is wat je vooral níet moet doen in Sentani, dan is het een verblijf boeken in dit hotel!
Op booking.com staan betere alternatieven.
Wandelen bij Sentani
Mijn zoektocht naar het meer van Sentani
Nadat mijn lichaam weer een normale temperatuur heeft aangenomen onder de airco, besluit ik dat het tijd is om de omgeving van Sentani te verkennen. Ik heb altijd gezegd dat ik meer van Papua wil zien dan alleen Raja Ampat, dus een beetje hitte en een dure taxi zijn niet voldoende om me uit het veld te laten slaan. Gewapend met water, camera en Lonely Planet trek ik naar buiten.
Doel van de tocht: het meer bij Sentani. Hoe: een kilometer of twee lopen volgens de eerder genoemde Lonely Planet.
Al snel kom ik tot de ontdekking dat de weg niet loopt zoals de Lonely Planet aangeeft. Het duurt echter wat langer voordat de twijfel echt toe slaat. om precies te zijn: als er ineens een hek verschijnt op de weg, wat tevens een toegangspoort is tot de landingsbaan van het vliegveld.
Ik geef toe, ik doe wel eens rare dingen. Te voet de landingsbaan van een vliegveld oplopen behoort daar niet bij. Ik besluit om te lopen, dit is vast niet de juiste weg? Ik beland in een kleine kampong met veel palmbomen en veel tafels waar betelnoten verkocht worden. Betelnoten lijken het enige handelsproduct in dit deel van Papua: de vuurrode monden van mannen en vrouwen kauwen continu op de verdovende noot, en de kauwbeweging wordt enkel gestaakt om een bloedrode fluim op straat te tuffen. Aan de rode klodders te zien heeft het al een paar dagen niet geregend...
En dan geef ik het op en loop ik via een andere weg naar huis. Ik wil geen betelnoot, ik wil mijn watervoorraad aanvullen. Zowel in mijn tas als in mijn lijf. Het is goed voor vandaag.
Golfplaten en schotels in Doyo Lama
De megalieten van Doyo Lama Papua
Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het doel van deze ochtend is een bezoek aan de megalieten bij Doyo Lama. Vanwege de hoge prijzen voor een taxi besluit ik een ojek te nemen. De weg is leeg maar toch is mijn chauffeur traag. Jammer, ik houd wel van de wind in mijn haren.
De chauffeur snapt niet precies waar ik heen wil, maar op een gegeven moment zie ik een bordje dat ik me in de buurt van Doyo Lama bevind. Ik bedank de chauffeur, en ik begeef me in de richting van de megalieten.
Het bordje, wat ooit strak in de verf zat, is nu nauwelijks nog leesbaar. Ook de verf op het hek heeft zijn beste tijd gehad. Het hek zit op slot. En nu? Ik voel er weinig voor om over een hek te klimmen om heilige megalieten te bekijken. Dat voelt toch een beetje als grafschennis. Bij de megalieten zouden namelijk voorouders van de dorpelingen begraven zijn.
Vol goede moed ga ik op zoek naar de sleutel van het hek. Na een paar keer vragen ben ik er achter dat deze zich bevindt in het huis met het blauwe dak aan het begin van het dorp. Maar hoe ik ook klop en roep, de deur blijft gesloten.
Ik loop verder het dorp in, en ik bekijk vluchtig de kerk. Ik maak een praatje wat met dorpelingen, maar voor de megalieten moet ik toch écht in het huis met het blauwe dak zijn.
Doen in Sentani: bezoek het meer van Sentani
Mijn kennismaking met het meer van Sentani
Inmiddels ben ik aangekomen bij het meer van Sentani. Wat een plaatje! Het kristalheldere water is vlak als een spiegel. Het verbaast me dat er maar weinig toeristen naar het meer van Sentani komen.
De huizen langs het meer zijn gebouwd op palen. Tussen de huizen liggen verschillende vissersboten, en zo hier en daar rent een biggetje al knorrend over de weg. In de schaduw liggen mammazeug en pappabeer, als het even kan in de modder.
Hoewel de huizen van hout en golfplaat zijn, hebben veel huizen een schotelantenne. Een teken van modernisatie in West-Papua.
Houtsnijwerk langs het meer van Sentani
Babrongko: houtsnijwerk aan het meer van Sentani
's Middags wil ik met een bootje naar Babrongko om houtsnijwerk te bekijken. Ik neem een ojek naar Yahim, om daar over te stappen op de boot. In Yahim is een kleine markt, waar diverse groentes, t-shirt en vooral ook betelnoten worden verkocht.
Er gaat een public boat van Yahim naar Babrongko. Fijn, want dan is er gewoon een vaste prijs en hoef ik niet af te dingen. Hoewel het bij de cultuur hoort, vind ik afdingen in West-Papua erg lastig omdat de prijzen stukken hoger liggen dan elders in Indonesië. Wat is een goede prijs?
De boot stopt bij verschillende dorpen aan de overkant van het meer, en dan vertelt de bootsman dat ik in Babrongko ben en uit mag stappen. Zo gezegd, zo gedaan.
Maar waar is dat houtsnijwerk nu? Al snel kom ik er achter dat ik niet op de geplande plek de boot ben uitgestapt. Het houtsnijwerk is een stukje verderop, maar of dat een kilometer is of meer? En kan ik het te voet bereiken of moet ik een boot hebben? Terwijl ik twijfel loopt het hele dorp uit. Ik krijg houtsnijwerk te zien, Arabische munten en guldens met Wilhemina. Een handelaar komt met een bootje om haarspeldjes en andere prullaria te verkopen.
Het lukt me niet echt de taal- en cultuurbarièrre te overwinnen. Ik besluit terug te gaan naar Yahim. Dan maar geen houtsnijwerk...
Vissen bij Babronko
Jayapura Indonesië: de hoofdstad van West-Papua
Om door Papua te reizen heb je een Surat Jalan nodig. Helaas is deze niet in Sentani te krijgen, dus moet ik naar Jayapura. Het kost me echter wat moeite om de juiste plek te vinden om een Surat Jalan aan te vragen. Ik begin bij de Polres, maar moet dan naar de Polda. Maar gelukkig is het daar in een kwartiertje geregeld!
Uiteindelijk heeft niemand ooit naar de brief gevraagd. Het voelt een beetje als vergeefse moeite.
In Jayapura zijn niet echt dingen die ik graag wil zien, dus besluit ik even te genieten van het restaurant in de Jayapura Mall en een ijsje te bestellen.
Wonen op het meer van Sentani
Papua museum: bezienswaardigheden Sentani
Als ik na een bezoek aan de Baliemvallei terug kom in Sentani, voelt het een beetje als thuiskomen. Ineens is het kleine dorp groot en is het beperkte assortiment in de lokale winkeltjes heel uitgebreid. Alles is relatief, zeker na een bezoek aan de Baliemvallei waar alles ingevlogen moet worden.
Ik wil naar het Papua museum. Door de bemo word ik in het centrum van het dorp gedropt, maar waar is het museum? Ik vraag aan een aantal mensen de weg, en uiteindelijk blijkt dat ik bijna voor de deur sta. Duh. Het museum is gevestigd in de lokale universiteit.
Kraaltjes in het Papua museum
De collectie is uitgebreider dan ik verwacht had, en zo hier en daar zijn zelfs bordjes te vinden met beschrijvingen van de voorwerpen in de lokale taal, in het Indonesisch en in het Engels. Er zijn ornamenten, gebruiksvoorwerpen als kleding, boten en visgerei, sieraden, muziekinstrumenten en foto's uit alle regio's van West-Papua tentoongesteld. Een leuk museum om in indruk van het gebied te krijgen, al moet je veel ook zelf invullen want de bordjes vertellen lang niet alles.
Papua Cultural Park
Wanneer ik de bemo terug naar Sentani neem, passeer ik het 'Papua Cultural Park'. Aangezien ik hier in de buurt toch van bemo moet wisselen, kan ik net zo goed het museum bekijken.
Het is even zoeken naar het mannetje met de sleutel, maar binnen niet al te lange tijd word ik binnengelaten. Het mannetje verontschuldigt zich, er is nog niet overal licht. Met veel drama zet hij de stoppen om die voor de schaarse verlichting van het vertrek zorgt.
Een houten schild in West-Papua
Dit museum is duidelijk nog in opbouw, maar er staat al een kleine indrukwekkende voorwerpen uit verschillende delen van Papua. Het meest ben ik echter onder de indruk van de fotocollectie van het museum: oude zwart-witfoto's van mensen uit verschillende delen van de regio.
Het museum bevat veel lege vitrines. Geen idee wanneer het klaar zal zijn...
Sentani is (net als de rest van West-Papua) een bestemming voor avontuurlijke reizigers. Dingen gaan zoals ze gaan, en soms lukken dingen niet. Ondanks dat is er genoeg te doen in Sentani. Vooral het meer van Sentani is een hoogtepunt.
Meer lezen?
- Zelfstandig reizen in West-Papua
- Papua in beeld
- Alles over het visum van Indonesië
- Suggesties voor routes in Indonesië
