Ojek
mail 25 februari 2001
Hallo allemaal,
Allereerst, hartelijk bedankt voor alle mailtjes die ik tot nu toe heb mogen ontvangen (had ik al eerder moeten zeggen...). Ookal is het replyen niet altijd even makkelijk en doe ik het wellicht niet op alle berichtjes, toch ben ik er heel erg blij mee!
Jasper (Boomker, Froeling mailt niet terug), groeten vanaf Batam! Bedankt voor je Batam-survival-top-10. Aantal van je tips kwamen een beetje als mosterd na de maaltijd, had ik inmiddels zelf ontdekt, aantal andere zijn zeker de moeite waard. Enne, het zwembad kost inmiddels geen 4000 maar 10.000 rupiah (dat is tegenwoordig maar 2.45, in jou tijd was de rupiah vast nog veel meer waard...)
In dit mailtje wilde ik eens iets vertellen over de Indonesische wijze van openbaar vervoer. Neem je in Nederland over het algemeen de bus en/of de trein wanneer je van plaats A naar plaats B wil, hier zijn dergelijke vormen van openbaar vervoer niet te vinden. En is zo af en toe in Nederland de trein gratis (omdat de NS staakt), hier heb je gewoon te betalen voor je vervoer.
Maar goed, het openbaar vervoer rijdt hier wel op tijd (lees: op die tijd dat je wilt dat het rijdt). Vervoer gaat hier per taxi of Ojek (motortaxi).
ojeks op Batam
OK, veel Indonesiers hebben een auto, gebruiken die ook veel, het is hier qua verkeer echt een chaos. Mensen rijden overwegend links. Of het dan ook zo is dat de regel 'verkeer van rechts heeft voorrang' vervangen wordt voor 'verkeer van links heeft voorrang', ik geloof het niet.... volgens mij heeft diegene voorrang die het hardste rijdt/ brutaalste is/ de grootste auto heeft.
En ookal heeft Batam een redelijke infrastructuur (goede doorgaande wegen) toch blijven wegen erg vol. De meeste doorgaande wegen zijn hier 4-baans, met een hele brede berm ertussen (wel veel kuilen in de weg). Ruimte genoeg zou je denken. Nee dus. Auto's passeren elkaar van links, van rechts (berm doet ook mee) er middenin, als ware er drie rijstroken. Ojeks zijn nog erger, doordat deze smaller zijn passen er meer naast elkaar en dat gebeurd dus ook. Het verbaasd me echt dagelijks dat hier nauwelijks/ geen verkeersongevallen plaatsvinden. Maar goed, iedereen is er op berekend dat er lomp gereden wordt, dus iedereen klooit maar aan.
In woonwijken, zoals de juppen-buurt waar ik woon, zijn de wegen weliswaar smaller, maar nog altijd goed begaanbaar. Niet overdreven veel gaten en kuilen in de weg (relatief, voor Batam begrippen bedoel ik dus), redelijke mogelijkheid om water af te laten vloeien in geval van regen. Alleen: stroomkabels lopen hier over de weg heen in plaats van eronderdoor. Dit leidt tot hindernissen: om slijtage te voorkomen hebben ze over de kabels heen een mooie laag asfalt gestort, een dergelijke puntige obstructie die loodrecht op de weg loopt wordt in Nederland ook wel 'verkeerdrempel' genoemd. Stuur de minister van verkeer en waterstaat maar een keer op excursie naar Batam, deze drempels kun je echt alleen maar stapvoets (<15 km/h) nemen wanneer je je auto heel wilt houden....
In de kampongs daarentegen zijn de wegen heel erg slecht begaanbaar en ligt de boel bij een gemiddelde tropische bui wel aardig onder water/ onder een laag modder. Ook de hellingen zijn niet echt leuk meer, wegen lopen echt steil omhoog/ omlaag. En over het algemeen loopt de weg sowieso niet echt waterpas, zodat je toch behoorlijk scheef in de auto hangt....
Nu maar eens even terugkomen op het openbaar vervoer.
Wanneer je ergens naar toe wilt en je bent alleen, ga je over het algemeen met de Ojek. Daar zijn er heel erg veel van, dus je hoeft nooit lang te zoeken. Op bijna elke hoek van de straat staat wel een groepje Ojek rijders, keuze genoeg. Wanneer je een Ojek gevonden hebt begint de kunst van het afdingen: een Ojek rijder vraag ALTIJD veel te veel. En aangezien ik dan ook nog eens een keer duidelijk een westerling ben, en per definitie rijk, wordt er nog meer gevraagd... Maar goed, oefening baart kunst en afdingen gaat steeds makkelijker en sneller, met name omdat je weet wat redelijke prijzen zijn en je weet wat je maximaal wilt betalen (als hij niet akkoord gaat, loop je gewoon naar een ander, heel simpel). En behalve weglopen is ook het spreken van Indonesisch een goede manier om de prijs te drukken, weet verder niet waarom. Drie maal raden wat dus de eerste gesprekken waren die ik fatsoendelijk in de Indonesische kon voeren!
Trouwens, wanneer je door Nagoya (centrum) loopt, winkels en warungs (kraampjes) te bekijken, word je ook regelmatig aangeklampt door Ojeks. Westerlingen zijn zo populair (en vele van hen zijn zo makkelijk af te zetten...) dat iedereen je wel achterop de motor wil. Dan moet je voor de 10 keer in een kwartier duidelijk maken dat je niet een Ojek wilt, maar gewoon: jalan-jalanan, oftewel LOPEN. En natuurlijk altijd lief blijven lachen, we leven hier in Azie.
Inmiddels heb ik zoveel Ojek-ervaring dat ik de ritten van Sakura Garden (huis) naar het centrum/ de restaurants/ de pinautomaat zonder problemen voor 3000 rupiah krijg, vaak zelfs zonder onderhandelen, terwijl me in het begin het dubbele gevraagd werd! En misschien betaal ik dan op korte afstanden een dubbeltje meer dan iemand van de lokale bevolking, ach, wat maakt het uit....
(Benzine kost trouwens een kwartje per liter, maar dat terzijde.)
Wanneer je met meerdere mensen bent neem je regelmatig een taxi. Ook hier is afdingen een pre. Toen ik gisteren midden in een tropische bui naar huis wilde, waagde een taxi chauffeur het om meer dan de driedubbele prijs te vragen! Ja dahag. Uiteindelijk nog wel iets teveel betaalt, maar ach, in de regen op een Ojek is ook niet alles (behalve dat je nat wordt is het ook niet aan te raden qua veiligheid.)
Over het algemeen zijn de taxi's lang niet zo lux als in Nederland. De meeste auto's zijn oud en er rammelt echt vanalles aan. Maar daar is de prijs dan ook weer na... (Ritje kost nooit meer dan een knaak, tenminste, de dingen waar ik naar toe wil. En ook met de taxi naar Sekurang, de haven, wat een ritje van een half uur is, kun je met een beetje afdingen vaak voor nog geen 5 gulden krijgen. Handig wanneer mijn visum verlengt moet worden en ik weer het land uit zal moeten voor een dagje, met de boot naar Singapore dus...)
Zo, inmiddels weer een aardig stukje verteld over het leven hier. Meer volgt een andere keer...
Morgen en overmorgen weer een paar hele drukke dagen, beide dagen werken op locatie, vaccineren in de kampong dus. Ben benieuwd hoe de opkomst morgen zal zijn, de vorige keren viel het een beetje tegen (morgen is trouwens pas de tweede keer dat ik voor een kampong ingeroosterd ben). Moet zeggen dat de stage me goed bevalt, gelukkig. Alleen, ondanks dat je goed voorbereid naar een land als Indonesie vertrekt, toch is alles wel anders dan je verwacht (echt een ware cultuurshock). Aan de ene kant leidt het er toe dat zelfs het saaiste werk interessant wordt, aan de andere kant leidt het er toe dat zelfs het makkelijkste werk zeer vermoeiend is, gewoon, door alle nieuwe indrukken...
Nu ga ik dus lekker slapen, morgen stuur ik dit mailtje wel op.
Dag allemaal en tot mails!
Jenny
