Nongsa
mail 8 februari 2001
Hoi Allemaal,
Vandaag, na vier weken Indonesie, ja vandaag, ben ik voor het eerst hier naar het strand geweest.
OK, het strand, hoe kom je daar? Loop naar de weg, houd een taxi aan, onderhandel over de prijs en laat je rijden. Lekker simpel.
Ondanks dat ik van mening ben dat het bovenstaande scenario best redelijk is, ging het niet op.
Nongsa: zon, zee, strand op Batam
We (Henriette en ik) zijn naar de weg gelopen voor een taxi. Daar stopte al gauw een auto die ons een lift wilde geven, alleen het was geen taxi. Naja, ik leef momenteel op een eiland waar iedereen de heel dag niks anders lijkt te doen dan het rijden van rondjes, waar bovendien iedereen wel voor een paar duizend rupiah een paar toeristen wil vervoeren, dus raar kijk je er niet van op. Goed, we zijn dus braaf naar het strand gebracht, wat trouwens een stukje verder weg was dan we dachten... (De zee is weliswaar vrij dicht bij ons huis, maar dat schijnt geen mooi stuk te zijn.) De rit was ook een stuk goedkoper dan we dachten, namelijk gratis.
Na en klein half uur rijden werden we gedropt bij een hotel. Niks vermoedend maar even met de eigenaar gebabbeld, maar al snel werd duidelijk dat dit niet het soort strand was wat we wilden, dus onverrichterzake vertrokken we weer. (Ik ga geen 10 US$ dollar betalen voor een strand met allerlei luxe faciliteiten, wanneer we een stukje verderop gratis aan het strand kunnen liggen, aangezien we toch geen behoefte hebben aan dergelijke luxe...).
Na weer een tijdje de weg vervolgd te hebben reden we via een zandpad een kampong binnen. Help. Maar goed, al snel verscheen tussen de palmbomen door de helderblauwe zee...
En het was heerlijk rustig op het strand! Slechts een paar Indo's, met name vissers, verder eigenlijk niemand. Dus wij maar snel de sandalen aan onze rugzakken gebonden en met de hele zooi het water in. Jaha, hier in Indonesie is het gebruikelijk om met je kleren aan de zee in te gaan. Nu moet ik eerlijk bekennen dat dat in mijn geval absoluut geen lange broek en een shirt met lange mouwen zullen zijn (sowieso zonde van je kleren), maar ook ik heb een korte broek en een T-shirt aangehouden...
Heerlijk is het soms om de drukte van de stad te ontvluchten! (Ookal is Nagoya klein, ik kan zo gauw niet bedenken in welke Nederlandse stad er meer herrie is...). Bovendien was het eerste deel van de zee heel erg ondiep, we konden zonder problemen een heel eind uit de kust lopen terwijl niet eens onze enkels geheel onder water stonden! Ver weg van de andere mensen...
Het water was helder en er waren veel verschillense soorten diertjes zichtbaar. Welke? Even een greep: garnalen, krabjes, een slangetje, zeesterren en natuurlijk verschillende soorten visjes.
Na een uurtje in het water te hebben gezeten (lekker droog op een rots :-)) zijn we weer het strand op gelopen op zoek naar een plaats om wat te drinken. En weer hadden we mazzel en troffen een groep zeer aardige Indo's die dolgraag wilden dat we bij hen kwamen zitten en iets te drinken van hen aan zouden nemen (de mensen zijn hier over het algemeen zeer vriendelijk en gastvrij). En wat kun je beter drinken op het strand onder de palmen dan minum kelapa? Itu apa (wat dat is)? Da's een jonge kokosnoot die opengehakt is, met een rietje voor de kokosmelk en een lepel voor de (nog zachte) kokos erin. Jadi, enak sekali (erg lekker dus)! Waarschijnlijk heeft dit tafereeltje een aantal mooie foto's opgeleverd, maar die stuur ik tzt wel naar Nederland om daar online te laten zetten...
Na deze culneaire onderbreking besloten deze mensen ons weer naar huis te brengen, maar niet nadat we eerst nog een tochtje Batam kregen. Eerst bezochten we dus een of ander standbeeld bij het vliegveld, een vogel. Geen idee of het nog een bijzondere betekenis had, maar om eerlijk te zijn vond ik er niet zo heel veel aan... (Toch blijven lachen en zeggen dat het heel mooi is, zo hoort dat hier.) Vervolgens ging onze tocht naar een buddhistische tempel. Was mooi, voor het eerst in mijn leven dat ik zo'n tempel van binnen aanschouwd heb. Veel bloemen en wierook natuurlijk, verder ook veel kleurtjes, met name goud. En natuurlijk van die gezellig lachende buddha-beelden.
Na deze mooie tocht werden we afgeleverd bij het ziekenhuis, vlak bij huis.
Al met al een geslaagde dag dus, al moet ik straks maar eens aan Erik en Saskia vragen wat de normale manier is om een dagje naar het strand te gaan. Dit in ieder geval niet!
En verder...
Ik moet zeggen dat het heerlijk was om er vandaag een dagje tussenuit te zijn geweest. Sakura Garden is een mooie wijk, alleen valt er eigenlijk niks te beleven. Dat is ook wel een nadeel van Nagoya, er zijn maar weinig winkels, dus je bent snel uitgekeken. Zeker omdat het Nederlandse concept van wisselende seizoenen en wisselende soorten kleren hier niet opgaat! (Logisch, niet???) Het zwembad blijft wel leuk, dus ik probeer een keer in de week te gaan zwemmen en ff lekker baantjes te trekken.
En verder op dit moment niets. Ik ga eens kijken of het netwerk het doet zodat ik dit mailtje kan versturen.
Tot mails!
Jenny
