Tripoli

29 december 2010

Na een uurtje of drie rijden (en wachten aan de grens) ben ik vanuit Lattakia in Syrië beland in Tripoli, Beirut. De weg tussen deze twee steden loopt langs de kust, en net na het passeren van de grens zijn ook de besneeuwde bergen in het oosten weer zichtbaar. Maar niet alleen de bergen met de sneeuw zijn terug, ook zijn er weer overal gewapende soldaten, check points en huizen met kogelgaten. Libanon mag dan wel veilig zijn (daar twijfel ik overigens niet aan!), maar toch voelen de resten van de oorlog niet fijn.

Souq

Tripoli is een stad met een gezellige Souq. De stad heeft daarmee voor mij meteen meer sfeer dan hoofdstad Beirut. En net als bij andere Souqs in het middenoosten is ook deze Souq ingedeeld in districten: zo is er een afdelingen met groenten en fruit, een afdelingen met matrassen en dekens, een afdeling met kleding en hoofddoeken enz. Tussen alle kraampjes en alle waar in kun je af en toe een glimp opvangen van de oude gebouwen, zo zijn er verschillende moskeeen, en zie je af en toe poortjes van oude Otomaanse gebouwen. Bovendien kun je op diverse plekken van de Souq lokale ambachten bewonderen, zo zijn er kleermakers aan het werk, worden stoelen bekleed met rotan en is er zelfs een zeepmuseum waar je kan zien hoe zeep gemaakt wordt van olijfolie. Tripoli staat bekend om de productie van zeep, en her en der zijn dan ook torens met gestapelde blokken zeep te vinden. Ik bezoek de beste zeepfabriek van Tripoli (volgens de medewerkers), welke de twijfelachtige naam Sharkass draagt. Ik kan het niet laten om een stukje heerlijk geurende lavendelzeep te kopen.

Aan de rand van de Souq ligt de Grote Moskee van Tripoli. Heel erg groot is deze moskee niet, maar met mijn hoofd bedekt mag ik wel een kijkje nemen op de binnenplaats van de moskee.
En dan zijn er nog meer winkels in Tripoli, een paar internationale ketens, maar met name kleine winkels met regionale producten. De straten zijn druk, met name met oude mercedis taxi’s. Ook lopen er veel verkopers met hun waar op handkarren, varierend van snacks als (een soort) pudding en mais, tot sigaretten en bananen.

’s Avonds sluiten de meeste winkels, maar ook de eetgelegenheden, in Tripoli reeds rond de klok van achten.

30 december 2010

Byblos

Omdat in het havenplaatsje Byblos in de winter weinig betaalbare accomodatie te vinden is, bezoek ik Byblos als dagtrip vanuit Tripoli. Dit is echt heel eenvoudig, aangezien er om de paar minuten wel een (mini)bus die kant op gaat.

Aangekomen in Byblos sta ik toch wel een beetje verbaasd te kijken: is dit het middenoosten? Er zijn keurig aangelegde straatjes, en aan weerszijden van die straatjes staan gebouwen welke eruit zien als door een ringetje te halen. Een Souq die niet te vergelijken is met welke Souq dan ook, maar meer wat weg heel van een promonade in touristisch Valkenburg. Mooi onderhouden, het ziet zowaar oud en authentiek uit, en geen kogelgaten. In veel van deze panden zijn overigens sjieke eetgelegenheden, cafe’s, en winkeltjes met souveniers, kleren en schoenen gevestigd. Bovendien zijn er overal kerstversieringen aangebracht, en zijn er zelfs verschillende kerststallen. Op de Romeinse colonade staat een grote kerstboom, zomaar pardoes temidden van de antieke zuilen.

De oude site van Byblos wordt gedomineerd door een fort. Een klein museum in dit fort laat de geschiedenis van het stadje zien, beginnende in ongeveer 6000 voor Christus. Voorwerpen van alle era staan tentoongesteld, varierend van oude logge urnen tot kleine elegante beelden en olielampjes.

Het loont zeker de moeite om de klim naar het dak van het fort te ondernemen, want daarvandaan heb je een mooi uitzicht over de site en alle opgravingen, als ook over het stadje Byblos, de baai, en de bergen in de verte.

De archeologische site heeft zo hier en daar bordjes zodat je weet wat je ziet. Zo zijn er verschillende tempels, een oud landhuis, en is er zelfs een klein amfitheater. Van veel dingen zijn echter niet meer dan alleen de fundamenten zichtbaar.

Na een bezoek aan de oude site loop ik nog even door het middeleeuwse stadje, en breng ik een bezoek aan de Kerk van John de Baptist. Eigenlijk kun je niet spreken van een kerk, maar zijn het twee kerken naast elkaar. De nieuwe is vrij groot, en heeft arcades die mediteraan aandoen. De oude kerk is heel klein, en het bijzondere aan deze kerk is dat de baptistery niet in de kerk is, maar buiten. In de kerk zijn tijdens mijn bezoek een paar mannen druk bezig met het aanbrengen van decoraties voor een brijloft: langs alle kerkbanken in het gangpad worden rode rozen bevestigd. Echt heel mooi.

Voordat ik de bus terug naar Tripoli neem, drink ik in het Rock Restaurant toch wel een van de meest vreemde drankjes ooit: een mango-avokado juice. Nu heb ik de sappen wel afzonderlijk gedronken, maar als mix? Dan blijkt dat de mix geen echte mix is, maar dat de onderste helf van mijn glas gevuld is met het dikke groene avokadosap, terwijl het bovenste deel van het glas gevuld is met het gele mangosap. Om de twee lagen gescheiden te houden, is er een scheidingslaag aangebracht van jonge kaas (een soort dikke kwark), honing en nootje. Raar maar waar! En nog lekker ook.

31 december 2010

Citadel

De laatste ochtend van het jaar wil ik de citadel van Tripoli bezoeken. De weg door de Souq weet ik inmiddels aardig te vinden, en ik sta dan ook vrij snel bij de citadel. In de citadel zit tevens het hoofd van de politie, dus een deel van de oude burcht is niet te bezichtigen. De rest van de burcht staat volop in de steigers, en het is zo hier en daar echt een bouwput. Vanaf de citadel kun je echter echt genieten van het uitzicht over de stad, en een klein deel is ook van binnen te bezoeken

Great Mosque

Wanneer ik langs de oude moskee terug naar huis loop, is daar een man die graag een rondleiding wil geven. Het is het huis van god, iedereen is welkom volgens hem. Ook binnen. en dus neem ik nu een kijkje in de moskee. Mooi!

De man in kwestie heeeft een tijdje in Nederland gewoond, en spreekt een paar woorden Nederlands. Zijn Engels is ook heel goed. Mocht iemand hem als gids willen: 06-433838.

Taynal Mosque

Vervolgens neemt hij me mee naar de Taynal Moskee. We hebben een beetje haast, want het is vrijdagmiddag wat het belangrijkste gebed is. En tussen al die biddende mensen moet je natuurlijk geen touristen met camera's hebben.

De Taynal Mosque heeft een bijzonder groen dak, en naar de moskee is een pleintje wat plaats biedt aan duizenden biddende mensen. In de moskee schijnt de zon door een klein raampje naar binnen, welke een indrukwekkende lichtstraal over de gelovigen werpt.

Na dit bezoek vertrek in naar Beirut.

Overnacht in Palace Hotel. Een double room in het Palace Hotel kost na afdingen US$ 37,50. Daarvoor krijg je een doubleroom (niet heel groot), AC, en een badkamer met douche en toilet, en een balkon met uitzicht op de klokkentoren. De douche zou warmer mogen zijn... Bovendien is er een erg grote woonkamer waar je gebruik van kan maken, al heeft deze kamer met het schaarse meubilair, de kroonluchters en de glas-in-lood-ramen best iets weg van een oude balzaal.

Meer lezen?