Pom Bensin
mail 4 februari
Hoi allemaal,
Inmiddels heb ik aardig wat vaccinatiedagen meegmaakt en ben ik aardig op de hoogte van de stand van zaken in en kampong. Totdat ik Pom Bensin zag!
Gisteren heb ik dus op locatie gewerkt in kamping Pom Bensin. En om eerlijk te zijn, ik heb mijn ogen uitgekeken. Pom Bensin is een arme kampong. Naja, primitief is misschien een gepastere omschrijving. De mensen waren op een bepaalde manier redelijk afgesloten van de buitenwereld, te meer omdat de kampong toch wel vrij afgelegen was. Het werd dus een lange rit met het vaccinatiebusje voordat we op de plek van bestemming waren...
Zoals gezegd het was er primitief, desalnietemin bezit een groot aantal van de inwoners van de kampong een brommer of auto. Maar helaas, deze werken niet altijd meer, soms vanwege roest en andere vormen van slijtage, soms vanwege een tekort aan brandstof. Deze vervoermiddelen worden (wanneer ze werken) vaak gebruikt als broodwinning, met een brommer of auto kun je voor een kleine vergoeding mensen vervoeren.
Maar goed, hoewel de sommige mannen de kampong dus wel regelmatig kunnen verlaten, is dat natuurlijk andere koek voor de vrouwen en de kinderen. Onze komst was hierdoor uiteraard een hele belevenis: er komen mensen van buiten de kampong! Vreemdelingen! Wanneer twee van die vreemdelingen ook nog blank zijn, word je helemaal een attractie! Het zal me niet verbazen wanneer Annemarie en ik de eerste blanken waren in het leven van sommige mensen. (En ja, je krijgt ook wel eens de vraag hoe het komt dat je wit bent...)
Verder is het percentage werkloze mannen in een dergelijke kampong erg hoog. (Vrouwen werken hier over het algemeen sowieso niet buitenshuis, op een paar uitzonderingen na. Typische beroepen voor vrouwen op Batam zijn natuurlijk het werken in de horeca en in de verpleging.)
Maar even over de structuur van de kampong: het was een plaatje. Mensen wonen daar in kleine houten huisjes, van balken en/ of spaanplaat. Soms lukt het zelfs om een huisje van meerdere etages te produceren zonder dat het instort! Ramen zijn er uiteraard niet in deze houten bouwwerkjes, omdat glas niet te betalen is en een open raam zijn nadelen heeft in de regen. Wegen waren niet geasfalteerd. Soms lag er wel grint gesort om aan te geven wat een weg was, sons was er alleen maar sprake van een zandpad. En juist doordat de verharde wegen ontbraken, was alles heel open en pitoresk en ook heel groen. Want ja, wanneer er geen asfalt is om het regenwater tegen te houden, kunnen (palm)bomen ook heel dicht langs de weg groeien. Hier is er niemand die zich drukmaakt om wortels die het wegdek evt zouden kunnen beschadigen...
En toch, ondanks de armoede lopen de mensen er keurig verzorgd bij. Vaak speciaal voor de vaccinatie net gewassen, met de haren nog nat. Kleren zijn smetteloos schoon, wat best en opgave is gezien het stof en de modder wat hier echt overal zit... Bij bijna elk huisje hangt wel een hele grote lijn met allemaal net gewassen kledingstukken!
En ja, ook in de primitieve kampongs wonen kindertjes die dol zijn op Pokemon.
En op momenten als deze ben je blij dat de mensen gevaccineerd kunnen worden tegen hepatitis B. Juist in een kleine gesloten groep mensen loop je natuurlijk het risico dat mensen het minder nauw nemen met bepaalde preventiemaatregelen. Niet eens omdat ze het niet willen ofzo, maar mee omdat ze zich niet bewust zijn van de evt bezwaren die een besmetting met zich meebrengt...
En ondanks dat Pom Bensin mooi was om te zien en te ervaren, ben ik toch blij dat ik hier in Sakura Garden woont en nu lekker achter de PC zit met een slapende poes op mijn schoot en dat er stroom is om jullie te mailen. En ookal doet de verbinding het niet altijd: hij doet het vaak genoeg om van tijd tot tijd contact met Nederland te kunnen onderhouden. Watnou trage verbinding? Er is verbinding!
Voor mijn vertrek had ik in mijn hoofd dat het moelijk zou zijn om me aan te passen aan de locale bevolking en aan (het gebrek aan) de locale faciliteiten. Moet zeggen dat dat niet het geval is. In Indonesie leeft iedereen hier en nu, met de dag. En ik zit nu op Batam, niet in Nederland, heb dus ook een aangepast verwachtingspatroon en ben daar zeer tevreden mee.... (Behalve als het netwerk het heel lang niet doet, dan baal ik wel ene beetje :-) )
Mensen, tot mails!
Jenny
