Aleppo
27 december 2009
Aleppo
Na een toch wel vermoeiende trip door het oosten van Syrië, is het tijd om een dagje rustig aan doen in Aleppo.
Great Mosque
En zo loop ik vanuit het hotel eerst naar de Grote Moskee, oftewel de Umuyyad moskee. Net als zijn gelijknamige broertje in Damascus is ook deze moskee vrij toegankelijk voor het publiek. Maar ook hier moet ik een lang en grauw gewaad aan en mijn schoenen verwijderen. Zo gezegd, zo gedaan.
Het is redelijk druk in de moskee, en op de binnenplaats zitten mannen en vrouwen met kinderen lekker in het zonnetje te kletsen en te socialisen. Uiteraard wordt er tussendoor ook wel gebeden. Mensen zijn wederom erg geinteresseerd in me, en veel vrouwen komen dan ook even langs voor een praatje.
Ook deze moskee is weer fraai gedecorreerd met allerhande mozaïeken.
Souq
Meteen achter de moskee begint de souq, de overdekte markt van Aleppo. Hier zijn vreemde en bijzondere waren te koop. Tevens vind ik een kraampje waar men lekkere tosties maakt met geitenkaas, en waar men ook heerlijke versgeperste sapjes verkoopt. Dat gaat er voor een keer beter in dan een broodje fallafal!
Een man bij een kraampje wat shawls en omslagdoeken verkoopt, begint druk zijn Nederlands te demonstreren zodra hij hoort waar ik vandaan kan. 'Kijken, kijken, niet kopen' is uiteraard een veelgehoorde kreet in het buitenland, maar: 'goede kwaliteit en goedkoper dan de Hema' vond ik toch wel erg origineel!
Citadel
Bij de citadel van Aleppo raak ik aan de praat met een Syriër die in de VS woont. Modern gekleed, een soort baret. Elk jaar gaat hij een tijdje naar Syrië om daar Engels te leren aan de jeugd. Zijn klasje volgt hem, en verlegen stellen de kinderen wat vragen over wat ik van Syrië vind, en over hoe het leven in Nederland er uitziet. Het toeval wil dat er net een tentoonstelling met luchtfoto's bij de citadel staat, en zo lukt het om de kinderen zelfs wat foto's te laten zien.
De citadel zelf is prachtig. Op de heuvel worden als het ware verschillende bouwstijlen met elkaar gecombineerd. De dikke en brede stadsmuren, maar erbinnen ligt ondermeer een fraai amfitheater. Ook zijn er huizen te vinden die koepeldaken hebben, met daarin stukje glas om licht naar binnen te laten. Daken van huizen vormen de basis voor nieuwe bouwwerken, of worden ingezet als tuintje of plantenbak.
28 december 2009
Qala'at Samaan
Rondom Aleppo liggen verschillende oude Byzantijnse steden, en een aantal daarvan wil ik bezoeken. Deze steden worden ook wel de 'Dead Cities' genoemd. De steden zelf zijn redelijk intact, maar waar zijn de bewoners gebleven? Waarom heeft men ineens de huizen verlaten? Liepen handelsroutes ineens anders, of is er (nog) een andere reden als het plotselinge uitbreken van een epidemie?
Ik heb geen in om weer een auto te huren, en dus laat ik me met een minidus een eindje in de goede richting brengen naar Darat Azze. Van daar uit wil ik een taxi nemen. Leuk geprobeerd, maar er blijken geen taxi's te rijden! Ik begin dus vol goede moed te lopen, en al snel stopt er een mannetje met een pickup die me wel een lift wil geven. De communicatie verloopt alles behalve gesmeerd, maar hij lijkt te snappen waar ik heen wil. Even later wordt ik daar afgezet.
Wat schetst mijn verbazing wanneer blijkt dat de beste man meteen rechtsomkeerd maakt, en blijkbaar helemaal niet deze kant opmoest!!!!
Simon's klooster
Het nadeel echter van zomaar ergens gedumpt worden, en het ontbreken van een goede kaart (lees: alleen een Lonely Planet) en fatsoendelijke bewegwijzering, is dat je niet precies weet wat je zoekt en waar je het moet vinden. En zo krijg ik het klaar om de restanten van Simon's klooster te missen die achter een heuvel blijken te liggen :( Neemt niet weg dat ik hele mooie andere overblijfselen heb gezien!
De Dead cities komen tot leven
In het dal staan verschillende resten van kerken, en er is zelfs een gebouw met meerdere etages. Tussen de verschillende ruïnes wonen mensen, en een deel van de stenen zijn dan ook gebruikt voor de bouw van hun huizen. Of er hangt ineens zomaar was uit een oud pand? Verder zijn er vele boomgaarden voor olijvenbomen tussen de ruines, staan er enkele appelbomen, lopen er tienstallen geiten rond en wat luidruchtige ganzen en koeien. Kleine kinderen kijken verlegen om het hoekje, maar de volwassenen laten zich niet zien.
Na enige uren rondgelopen te hebben, denken we dat het tijd wordt om terug naar het dorp te gaan. We hoeven niet al te lang te wachten op een lift, een driewieler met een 1-cilindermotor neemt ons mee.
Een koningmaal
In het dorp besluiten we dat het tijd is voor een hele late lunch, maar waar? En dan zien we ineens een man die kippetjes aan het grillen is. We wijzen een kip aan, DAT willen we eten. Kan dat?!? De man gebied zijn kindertjes elders te gaan zitten, en biedt ons een stoel aan. De tafel wordt met een vies doekje 'schoon' gemaakt. De kip wordt met een aantal messen in stukken gereten, en bij ons met wat kleffe zoute friet op tafel gezet. Een heerlijke lunch voor heel weinig! Twee westerlingen zijn duidelijk niet slecht voor de klandizie, want voor de winkel is het al snel een drukte van belang met mensen die naar binnen willen gluren, en gelijk ook maar een kippetje bestellen.
En dan is het gokken waar we vervoer terug naar Aleppo kunnen vinden. Hoe rijden de minibussen precies? Echt lang hoeven we echter niet te wachten. Syrië met het openbaar vervoer is best te doen!
29 december 2009
Serjilla
Serjilla is een andere uitgestorven stad in de omgeving van Aleppo, en dit schijnt tevens één van de grootste en meest uitgestrekte steden te zijn.
Vanaf het minibusstation in Aleppo neem ik een minibus naar Serjilla, althans, er gaan minibussen in die richting. Ik zou uit moeten stappen in Al-Ma'ara, en daar vervoer moeten nemen naar Kafr Nabl. De bus zit aardig vol, met name vol met vrouwen die net naar de markt zijn geweest. De bus stopt op verschillende plekken, maar eigenlijk heb ik geen idee waar. Als we in een groter plaatsje stoppen wil ik ook de bus verlaten, maar de chauffeur gebied me te blijven zitten. Veel later dan gepland beland ik bij de uitstaphalte.... Maar dan blijkt dat ik al in Kafr Nabl ben en niet meer van bus hoef te wisselen! Jippie.
De vraag is vervolgens hoe bij de Dode Stad te geraken. Er staat weliswaar een taxi, maar die vraagt zoveel (en gaat zo weinig omlaag met de prijs) dat dat echt geen optie is. Liften maar? Wanneer we met zijn tweetjes in de richting van Serjilla lopen, stopt er al snel een motorfiets. Een jonge jongen, die zeer redelijk Engels spreekt, biedt ons een lift aan. En dus stappen we met zijn tweetjes achterop de fiets - en hoewel we het vaker gedaan hebben is het toch net niet de meest ideale en veilige manier om je te verplaatsen. We komen al snel langs een andere Dode Stad, Bauda, maar aangezien we onze lift niet op willen geven willen we die stad voor de terugweg bewaren (en uiteindelijk komen we er niet...).
Serjilla is inderdaad zeer groot! De eerste plek in Syrie waar ik echt tourbussen zie staan.... Maar door de grootte van de site is het nog altijd niet druk. Over de heuvels verspreid liggen vele huizen en kerken, sommige daterend uit de 4de eeuw. Maar ook los puin wat herinnert aan betere tijden, en er staan een paar grote massieve grafthombes. Veel van de stad staat nog overeind, er loopt vee, de boomgaarden zijn perfect onderhouden maar er zijn geen mensen - een echte spookstad!
Al-Bara
Na rond te hebben gedwaald in Serjilla, wil ik nog een Dode Stad bezoeken. Al-Bara zou redelijk in de buurt moeten liggen, en er zou een piramide moeten zijn. Nu verwacht ik geen piramides als in Egypte, maar ik ben benieuwd wat er wel staat.
Vanuit Serjilla begin ik richting Al-Bara te lopen, er staat zowaar een bordje. Er zijn ook niet veel wegen, dus kan niet missen. Weinig wegen betekent helaas ook weinig verkeer in dit geval, dus heb ik een aardig stukje moeten lopen (stilstaan is saai) voordat ik een lift kreeg aangeboden. De weg is echter mooi, en leidt langs wat losse huisjes, en uitgestrekte boomgaarden.
Ik word afgezet in het centrum van Al-Bara. Het centrum ja, want er blijkt ook een moderne (levende) stad te zijn die luistert naar de naam Al-Bara. Na een paar keer de weg gevraagd te hebben met handen en voeten, heeft toch iemand door dat ik waarschijnlijk naar de oude stad wil. Ik moet de verharde weg verlaten, een of ander zandpad tussen de huizen volgen en dan zou het goed moeten komen ?!!?! Ik vraag voor de zekerheid nog maar een paar keer de weg, maar alle vingers wijzen in dezelfde richting.
En dan stopt ook het zandpad. Tussen de bomen door klauter ik verder, en inderdaad zie ik resten van oude bogen en huizen. Ik klauter verder, een heuvel op, en in de verte zie ik zowaar het puntje van de piramide! Ik vervolg mijn weg (dus niet DE weg) door allerlei boomgaarden en over allerlei muurtjes, en de piramide komt alsmaar dichter bij. Zo nu en dan verlies ik hem uit het oog, maar uiteindelijk vind ik het ding. En je raadt het al: de piramide van Al-Bara is stiekem helemaal niet zo bijzonder. De weg erheen door de boomgaarden en de ruines van het oude Al-Bara daarentegen.... Aanrader!
Er blijkt toch een zandweg van de piramide naar de stad te zijn. Een motorrijder biedt ons een lift aan. Aangekomen in het nieuwe Al-Bara begint de zoektocht voor een vervoermiddel naar huis, naar Aleppo. Waar vertrekken de minibussen? We worden een paar keer de foute kant opgestuurd, zo fout zelfs dat we bijna een derde weg richting piramide hebben gevonden. Ach, onze tocht had meer charme, zullen we maar zeggen. Uiteindelijk vinden we een vervoermiddel wat stopt en wat ons mee wilt nemen! Het blijkt een touringcar te zijn. Het vreemde is echter dat de chauffeur geen mensen vervoert, maar alleen een baal uien en wat wortels. We kunnen echter meerijden tot de volgende stad - gratis. En daar rijden uiteindelijk de minibussen weer.
30 december 2009
Ik wil per bus naar Hama, wat niet echt een probleem is want er rijden voldoende bussen van verschillende maatschappijen. In de ochtend kijk ik nog wat rond in Aleppo.
National Museum
Vlakbij het busstation ligt een nationaal museum. Een bezoek aan dit museum is in mijn ogen zeker een aanrader. Er liggen mooie Romeinse mozaieken uit Palmyra, net als gebruiksvoorwerpen uit de Romeinse tijd. Er is een reconstructie en er zijn verschillende voorwerpen uit het Mari in het oosten, heel leuk omdat ik me nu eindelijk een voorstelling kan maken van het hoe en wat. Een mannetje komt naar me toe en besluit als gids op te treden, en hij laat me een paar pronkstukken zien uit de geschiedenis van de Islam. Helaas heeft hij echter haast en loopt hij snel door andere delen van de tentoonstelling heen, en dus loop ik aan het eind van de voorstelling nog eens terug om de rest te zien.
En dan gaat de bus naar Hama.
Meer lezen over Syrië?
