eye clinic Panchagar
19 januari 2006
Mijn vrijwilligerswerk in de mobiele oogkliniek in de omgeving van Panchagar zit er helaas weer op.
Het oogziekenhuis
Het project met de mobiele oogkliniek wordt gerund vanuit een oogziekenhuis in Dinajpur. Het is moderner dan ik verwachtte, er werken vijf man aan van alles wat met ogen te maken heeft. Een van de artsen, doctor Islam, heeft echter ook een privékliniek aan huis. Deze is iets minder formeel oogt, maar wel duurder is.
De operaties die ik bijgewoond heb ik Bangladesh, als het aanleggen van een nieuwe traanbuis, gaan er in Nederland hopelijk anders aan toe. Ik kan me niet voorstellen dat een arts hier in je neusbeen gaat hakken (dat stukje tussen je ogen) met alleen een lokale verdoving...
De mobiele oogkliniek
De mobiele kliniek is primitief, het is een improvisatorisch ingerichte afdeling in een school, met vier klaslokalen als slaapzalen (wat stro op de grond, paar dekens erop en dat is het!) en een klaslokaal als operatiekamer. In de operatiekamers staan twee tafels waar patiënten op kunnen liggen en een paar tafels voor de instrumenten en een microscoop. Normaal zijn dit de tafels voor leerlingen. Daarnaast is er een aggregaat voor als de stroom uitvalt.
En hoewel de kliniek dus zeer primitief is, is het een goede oplossing om tientallen arme Bengalen binnen een dag gratis van hun staar af te helpen en hen weer te laten zien. Op locatie, wat de opkomst verhoogt.
Van de 1000 Bengalen worden er 65 geselecteerd. De overige mensen hebben vaak geen oogziekte, of hebben wel iets aan hun ogen, maar geen operatie nodig. Gelukkig voor hen zijn oogdruppels vaak genoeg.
Bij de mensen die wél geopereerd moeten worden wordt de troebele kristallijne lens verwijderd en vervangen door een plastic lens, een ingreep die nog geen 10 minuten in beslag neemt. De kwaliteit van de gebruikte lenzen is minder goed dan de kwaliteit van de lenzen in Nederland (zo kan de lens niet accommoderen), maar de patiënt ziet desalniettemin na de operatie stukken meer dan ervoor. En terwijl de arts een patient opereert, wordt op de naastgelegen tafel de volgende patiënt klaargelegd voor de operatie. De lokale verdoving vindt (letterlijk!) buiten plaats.
Mijn takenpakket bestaat uit het afplakken van ogen, het klaarzetten van benodigdheden voor de operatie en het praten met patiënten. (Niet dat we elkaar begrijpen, maar daar gaat het niet om.) Iedereen is blij met "Miss Enny from Holland".
De dag naar de operatie worden de patiënten nog even aan een kleine controle onderworpen en na nog een dagje logeren in de school, kan het verband eraf en mag iedereen naar huis. Eind goed, al goed.
's Avonds wordt er gezongen, ook ik ontkom er niet aan. Om de aandacht af te leiden grijp ik echter naar een van de fluiten, waar ik best redelijk geluid uit krijg. Mijn gastheer is dusdanig onder de indruk dat ik de volgende dag een fluit krijg zodat ik meer op kan treden. Ehhhh, dat is niet helemaal de bedoeling! Al is het als ik genoeg oefen misschien een manier om mijn budget op te hogen en een extra zakcentje bij te verdienen ;)
Meer lezen?
