Bago
december 2005
Vanaf Kalaw, in het midden van het land, neem ik de bus genomen naar Bago. Een hobbelige rit van zo'n 17 uur, waarbij mijn benen ergens tijdens de eerste uren al slapen en de rest van mijn lichaam daarom geen slaap kan vatten. Bussen in Myanmar anno 2005 zijn niet mijn favoriete tijdsbesteding.
Golden Rock
Bago is voor velen de uitvalsbasis om de zogenaamde 'Golden Rock' in Kyaito te bezoeken. Deze rots is het belangrijkste boeddhistische heiligdom van Myanmar en staat dan ook prominent op één van de oudere edities van de Lonely Planet afgebeeld.
Op eerste kerstdag bezoek ik deze rots. Ik ben duidelijk niet de enige, bussen vol met boeddhistische pelgrims rijden af en aan. Wat een drukte en bedrijvigheid!
Eigenlijk is de rost een beetje een raak heiligdom. Het is een 8 meter grote kei, welke goudkleurig geverfd is. Op de kei is een kleine chedi gebouwd, als een kleine feestmuts op een veel te groot hoofd. Het gevaarte balanceert boven een afgrond en wordt in evenwicht gehouden door een haar van Boeddha.
Rond de rots zijn een hoop tempels gebouwd, er lopen een hoop biddende mensen, maar helaas is er ook een hoop regen en een bizar hoge entrance fee (US$ 6, veel voor hetgeen wat je te zien krijgt...).
Bago
Bago zelf wel leuk, niet te groot en de trotse bezitter van een van de grootste kloosters van Myamar en de grootste reclining Buddha van het land (en een nog grotere is nog in aanbouw).
Het klooster is erg indrukwekkend, zeker rond half 11 's ochtends als tientallen, zo niet honderden monniken zich met hun bedelalm opstellen in een lange rij. In de bedelarm wordt wat rijst gedaan, hun lunch. Zodra de monnik de karige maaltijd ontvangen heeft, zoekt deze een plekje in de grote zaal om in stilte de lunch te nuttigen.
Onze gidsen (tevens de chauffeurs) hebben ons bovendien nog een hoop kleinere tempels en kloosters laten zien.
Doordat sommige bezienswaardigheden enigszins buiten Bago liggen maak ik kennis het met platteland. De wegen zijn hier slecht, en ik heb dan ook zo nu en dan het idee dat ik een offroad trips achter op een motor maak.
Geen geld voor de junta
Zoals elders in Myanmar kennen ook deze gidsen alle wegen om gratis de tempels in te kunnen waar je normaal een hoop geld voor moet betalen (wat naar het leger gaat, niet eens naar de tempel zelf...). Slimme zet van hen: ze rijden je ' gratis' rond op voorwaarde dat je de 10 dollar voor de overheid aan hen betaalt :) Jij blij want je steunt de junta niet, zij blij want ze hebben werk en verdienen wat geld. Sommige gidsen echter een gemener spelletje spelen: je wordt rondgeleid, je betaalt hun 10 dollar maar de meest imposante (en dus dure) tempels worden gewoon overgeslagen. Vraag dus goed door waar je heen gaat voordat je boekt.
Vanuit Bago neem ik de bus naar Yangon.
Meer lezen?
