Kaapstad

Het heeft heel hard geregend zo voor mijn aankomst, hoor ik aan alle kanten op het vliegveld. In Kaapstad zijn zelfs overstromingen geweest. Oeps.

Wanneer ik echter de stad in rijd, breekt zo hier en daar heel voorzichtig een zonnetje door. Ik besluiten dan ook, ondanks de vermoeidheid van de vlucht naar Kaapstad, meteen de Tafelberg op te gaan. Wat nu als het de komende dag weer regent en ik de tafelberg niet kan zien? Ik moet er niet aan denken!

Tafelberg

Aangezien het al redelijk laat in de middag is, heb ik helaas geen tijd om de Tafelberg op te lopen. Ik neem dan ook de kabelbaan naar boven. Op de berg zelf geniet ik van het uitzicht over de stad, maar ook van het landschap. De steile rotsen die aan alle kanten de zee inlopen. De keien. De rotsplanten die overal groeien. Op de Tafelberg is een klein aantal aangelegde paden, maar er zijn ook volop wandelingen voor langere tijd te maken over ruiger terrein.

Terwijl ik het standaardrondje over de berg loopt, trekt de lucht echter snel dicht. Weg zonnetje, weg uitzicht. Ik bevind me ineens in een dichte mist. En eerst is er alleen wat regen, maar al snel begint het ook te hagelen. Even later is er tot mijn verbazing zelfs sneeuw. Bah. Ik kies eieren voor mijn geld en neem de kabelbaan naar beneden, en vervolgens een taxi naar het hostel.

Robbeneiland

Ik neem een taxi naar de haven om Robbeneiland te bezoeken, het eiland waar Nelson Mandela jarenlang gevangen is gehouden. Om 8 uur 's ochtends vertrekt de boot, en aangezien de taxi wat aan de vroege kant was, slenter ik door de verlate haven. Langzaam komt de zon op, en langzaam ontwaakt de stad. Mensen lopen in pak op weg naar hun werk, en overal geurt het naar koffie.

Je kan Robbeneiland alleen met een tour bezoeken. Je stapt met zijn allen in een boot, je vaart naar het eiland, en daar word je in een bus gestopt. De bus maakt een snel rondje langs verschillende bezienswaardigheden op het eiland, een kundige gids vertelt het een en ander over wat je ziet. Helaas is er echter nauwelijks de mogelijkheid om de bus te verlaten, en kijk je continu van een afstandje door de veel te kleine raampjes van de bus. Heel jammer, al is het natuurlijk enigszins begrijpelijk dat men de vaart er in wil houden opdat zo veel mogelijk mensen het eiland zien.

Een van de stops van de bus is echter bij het cellencomplex waar Mandela heeft gezeten, en hier mogen we dan - eindelijk - dus bus even uit. Een ex-gevangene vertelt zijn verhaal, een toont ons de cellen. Kleine hokjes. Brrrrr.

Haven

Na mijn bezoek aan Robbeneiland besluit ik even heel rustig aan te doen. Ik heb veel gedaan en gezien in een paar dagen, en ik verlang er eigenlijk naar om gewoon even te genieten van het zonnetje wat inmiddels is gaan schijnen. Ik bezoek een aantal winkeltjes en kijk wat rond voor souveniers (zonder iets te kopen), en ik kijk naar verschillende optredes van Afrikaanse minderheden. Mooi!

Bezienswaardigheden Kaapstad Peninsular

Ik wil veel zien, maar ik wil geen auto huren. En met het OV kom ik niet waar ik wil zijn.... Om die reden besluit ik een toertje te boeken naar het Kaapse schiereiland. Ik boek de trip via de Bazbus, waarmee ik later door het oosten van het land zal reizen.

De tour maakt verschillende stops op het schiereiland.

Simon's town

Een van de eerste stop die we maken is bij het stadje Simon's town. Hier is een park waar allemaal Jack Ass pinguïns wonen, en er zijn zowel jongere als volwassen dieren te vinden. De pinguïns waggelen van de rotsige kant naar de zee en weer terug, zo grappig om te zien!

Ook zit er een aantal pinguïns op nesten, je moet goed kijken tussen de bosjes om ze te kunnen zien.

Echt heel mooi!

Houtsbaai

Vervolgens rijden we naar Houtbaai, waar een rots is met hel veel zeeleeuwen erop (waar ik later mee heb gedoken, zie hieronder). Op de rots wonen met name adolescente mannetjes, die de tijd verdoen tot ze volwassen zijn er een gezinnetje kunnen gaan stichten.

Om bij de rots te komen, moeten we een klein stukje met de boot. Het valt me meteen op dat de toeristen (en witte Afrikanen) achter in de boot mogen met het beste zicht, terwijl de overige mensen op het voorste deel van de boot moeten blijven. Gatver....

De boot vaart door de branding richting de rots, het valt me op dat er aardig wat wind en surf staat. Het zicht is echter fenomenaal, zodra we de haven uit zijn, doemen aan alle kanten heuvels op die steil aflopen de zee in. Zo mooi om te zien! Ook de zeehonden zijn heel gaaf, er zijn er zo veel. En het is echt heel bijzonder hoe die toch wel grote en logge beesten op sierlijke wijze het water in kunnen glijden.

Cape Peninsular NP

We gaan een stukje verder naar het zuiden, het nationale park in. Langs de weg spotten we verschillende beesten, zoals een aantal bokjes en een paar struisvogels. Best leuk, al is de gids er net even iets TE vrolijk en joviaal onder. Waarschijnlijk staan die beestjes sinds jaar en dag op dezelfde plaats, en zijn er zo tam als maar zijn kan.

We maken stops bij Westkaap en Kaap de Goede Hoop. Bij de eerste stop gaat iedereen op de foto met het bord wat aangeeft dat dit punt het meest zuidwestelijke punt is van het Afrikaanse continent. Bij de tweede stop klimmen we met zijn allen omhoog om te genieten van het uitzicht, en er staat een allerschattigste vuurtoren.

Wat echter het meeste indruk op me maakt, is gewoon het landschap en de leegte. Het rotsachtige landschap met de lage begroeiing. Begroeiing die er uitziet alsof het heel rigide is en alles kan hebben, alsof het zowel langere tijd zonder water kan, als allerlei buien trotseren. En wanneer ik kijk naar het weer hier, dan zou hier best nog wel eens een kern van waarheid in kunnen zitten.

Duiken met zeehonden en haaien

Juli in Zuid Afrika betekent dat het winter is, wat ik weet. Maar dat het zo koud zou zijn???? Er valt een hoop regen, ik heb natte sneeuw en hagel gehad, en nu ga ik duiken. Jippie. En hoewel ik in Nederland rustig door duik in de winter, zie ik er enigszins tegenop om in een natte wetsuit op een RIB te zitten. Zelfs met mijn meegebrachte winddichte regenjas en muts... Maar goed, ik wil met zeehonden/zeeleeuwen duiken. Wil ik al lang, maar in Engeland is het er om verschillende redenen niet van gekomen. Scuba Shack biedt snorkel tours met die beesten aan, maar ik wil het liefst onderwater, met name omdat ik dan foto's kan maken. Geen probleem, wordt voor me geregeld

In de vroege ochtend (het is half 8, maar het voelt vroeg omdat het nog donker is) word ik opgehaald om in ruim een half uur naar het Kaapse schiereiland te rijden, waar de duikschool bevestigd is. Ik heb mijn eigen duikspullen bij me, maar niet een pak wat dik genoeg is om in deze wateren (14 graden) te duiken. Het leenpak zit niet ideaal, de mouwen zijn te wijd. En zo stroomt het water vrolijk bij de ene mouw naar binnen, en aan de andere kant weer naar buiten. Brrrrrrr.

Port Rich Point

De eerste duik die ik maak is bij Port Rich Point. Dit is een grote rots, waar een zeeleeuwen kolonie woont. Dit zijn met name adolescente mannetjes, die wachten tot ze oud genoeg zijn om zich voort te planten. Mijn buddy (een Zuid Afrikaanse met veel ervaring hier) en ik springen als eerst overboord, terwijl de instructeur met de overige opvarenden gaat snorkelen. Helaas heeft mijn buddy alleen een macrolens op haar camera, en heeft ze niet al te veel interesse in de zeehonden. We zwemmen ongeveer een kwartier tussen hen, maar ik had het veel en veel langer vol kunnen houden!

Maar eerlijk is eerlijk, de rest van de stek is erg mooi! Het water is best helder (10 meter), en het onderwaterlandschap doet me denken aan een kruising tussen Nederland en - ja, wat eigenlijk? Er zijn zogenaamde 'false anemones', welke heel veel weg hebben van zeedahlia's, maar dan wel 20 cm groot! Er is uiteraard kelp te vinden, maar er is ook een grillig rotslandschap wat wordt gekleurd door een soort korstmos. Er zijn krabben, er is veel dodemansduim, en er zijn HEEL VEEL slakjes. Ook is er een ruim scala aan groupers en lipvissen te vinden.

Pyerant Rock

Tussen de duiken door zetten we de snorkellaars af aan land, en zelf vaar ik meteen door naar de volgende duikstek. Na een redelijk korte oppervlaktetijd duik ik weer het water in, ditmaal met iemand van de duikschool zelf.

De site die ik nu beduik, lijkt totaal niet op de vorige site. Er is een zanderige bodem, en er groet een hoop kelp. Kelp op lange stelen, het lijkt alsof je door een bos zwemt met bomen die hoog boven je uit tornen. De 'bomen' zwiepen van voor naar achter, we zijn niet al te ver uit de kust en er staat behoorlijk wat surf. Lastig om tegenin te peddelen, dus al snel hebben we een duikritme gevonden van: go with the flow (dus zwemmen als de surf de goede kant op staat).

Op deze duiksite houden zich koehaaien op, maar helaas zien we er tijdens de afdaling geen. We komen wel een aantal pyjama sharks en een striped pyjama shark tegen. Wat bewegen ze zich mooi en sierlijk door het water! Bij een rots komen we heel veel slakjes tegen. Eigenlijk zijn er best een redelijk team, de instructeur zoekt beestjes, en ik zet ze op de foto. De duikstek is wederom interessant, en dat maakt de kou draaglijk. Na 50 minuten houd ik het echter echt voor gezien, en net tijdens onze safety stop op 5 meter (iets dieper dan normaal voor sommigen, maar er stond veel surf) zwemmen er een paar cow sharks onder ons door. Toch nog gezien!

Na de duiken rijden we terug naar de duikschool, waar bakken zijn om je spullen te spoelen, en heel veel thee is om warm te worden.

Great White Sharks in Gansbaai

De volgende dag gaat de wekker nog vroeger, ik ga rchting Gansbaai en Hermanus om (hopelijk) haaien (great white sharks) en walvissen (southern right whales) te zien. Het is heel koud, en ik ben blij met mijn twee fleece truien en mijn muts. Zo af en toe ligt er een laagje ijs langs de weg, brrrrrr. We halen nog een andere duikert op en dan verlaten we Kaapstad. Na een uurtje of twee rijden zijn we in Gansbaai. De wegen in dit deel van Zuid-Afrika zijn erg goed, en ook de auto die ons vervoerd is luxe en nieuw.

Aangekomen in Gansbaai blijkt dat het redelijk druk is op de boot, de vorige twee dagen zijn de duiken gecanceld door de wind, en veel mensen proberen het dus deze dag. Even is er nog sprake dat we ook andere mensen van een boot met pech mee nemen, maar op het laatste nippertje kan hun boot gewoon uitvaren.

We krijgen een uitgebreide briefing, onder andere over de procedures op de boot en hoe je je dient te gedragen in de kooi. En hoewel ik in de veronderstelling was dat er voor gecertificeerde duikers perslucht aanwezig zou zijn, bleek dat niet het geval te zijn…. Jammer!

We varen uit naar Sharks Alley, waar de haaien te vinden zouden moeten zijn. Er zijn in totaal 4 boten, niet heel veel dus. De haaien worden niet gevoerd, maar met een decoy gelokt. Deze decoy is een spaanplaat ‘zeehond’. Ook worden er een paar vissenkoppen in een groot vat kapot gevijzeld en met water vermengd, wat vervolgens in de zee gegooid wordt om een geurspoor achter te laten om de haaien te lokken. Haaien worden getriggerd door de geur van vis en de vorm van zeehond, en zouden in principe mensen geen kwaad moeten doen. Maar er is toch die kooi, voor het geval dat…

Gedurende 1.5 uur proberen we haaien te lokken, maar de haaien lijken geen zin te hebben in onze houten zeehond (waar ik me iets bij voor kan stellen). Maar dan het verlossende telefoontje van een van de andere boten, zij hebben een haai bij de boot en varen terug naar de kant. Of wij hun plekkie over willen nemen???? En zo varen we daarheen.

We zijn ingedeeld in 3 teams, en het eerste team gaat past te water nadat iedereen op de boot de haaien heeft gezien en een aantal foto’s heeft kunnen nemen. Ikzelf zit in de laatste groep.

En zo gaan we met 3-4 man tegelijkertijd de kooi in. Je hoofd boven water, totdat je van de boot een schreeuw hoort: ‘left’, ‘right’. Bukken en die kant op kijken, en daar is als het goed is een haai die de boot nadert. De haaien zijn zo’n 6 meter groot, en zijn echt heeeeeel gaaf om te zien. Het is echter jammer dat je met een wetsuit aan en je longen vol lucht vrij moeilijk rustig onder water kan hangen om te genieten, je hebt eigenlijk beide handen nodig om jezelf onder te blijven duwen en tegelijkertijd wil je (ik) ook nog eens een camera bedienen. Nee, dit doet af aan de ervaring, hoewel het nog steeds te gek is natuurlijk.

We varen terug naar de kant, waar een busje me al op haalt om me richting Hermanus te brengen. De chauffeur is nors, de auto rammelt, en ik deel deze auto met een paar Indiërs die nerveus zitten te telefoneren. Op het nippertje (ja ik moet rennen!) spring ik aan boord van de charter in Hermanus.

Hermanus

In de periode juli – november zijn er er voor de kust van Zuid Afrika southern right walvissen te vinden, welke zowel komen paren, als komen baren. Wanneer je in september/oktober in Kaapstad bent, kun je de dieren vaak al voor de kust zien zwemmen en springen, maar ik ben net iets te vroeg in het seizoen en besluit een boottocht te nemen om de kans op de dieren te vergroten. De boottours zijn echter aan nauwe regels verbonden: je mag niet dichten dan een 30 meter bij een walvis komen, en je mag het nationaal park niet in. Wanneer we echter aan de rand van het park de walvissen op afstand bewonderen, komt een aantal richting boot. (En dat mag: je hoeft niet weg te varen als de walvissen je naderen.) En zo hangen ze een hele tijd om ons heen, af en toe zijn er een kop, vaak een rug, heel af en toe een oog, een halve staart, spuitend water: een super ervaring!

Tip: reserveer hier alvast een plekje op de boot om walvissen te spotten in Hermanus.

En zo vertrekken we na een paar uur walvissen weer richting kust, en word ik richting Kaapstad gebracht. (Door eerder genoemde norse chauffeur, die nu gelukkig wat spraakzamer is.)

Meer lezen?

Zuid-Afrika in Beeld
Interview Zuid-Afrika: Rudi runde een hostel in Zuid-Afrika
Duiken bij Umkomaas