Bangkwang Prison
Tijdens mijn bezoeken aan Bangkok in 2006 heb ik verschillende malen Nederlandse gevangenen in Bangkwang Prison, een beruchte gevangenis in de Thaise hoofdstad, bezocht.
10 januari 2006
Op bezoek bij Nederlandse gevangenen in de Thaise gevangenis
Vandaag ben ik met reiziger Loes naar de gevangenis geweest om een aantal Nederlandse gevangenen (die hier vastzitten) te bezoeken. Mijn eerste keer. Hoe? Heel simpel. Men neme de Chao Praya River boot naar Nothanburi, de eindbestemming (halte 30). Wanneer je uitstapt, loop je in de richting de klokkentoren, na 50 meter ga je de eerste straat links. Na 200 meter ligt rechts de gevangenis. Links ligt de gevangeniswinkel, daarnaast het loket waar je een briefje krijgt, waarop je je naam, je paspoortnummer en de naam en het building nummer van de gevangene moet schrijven. Ook moet je een kopie van je paspoort achter laten, voor 1 bath ter plekke te maken. Wanneer het bezoekuur begint, kun je gewoon de mensen massa volgen naar de gevangenis, waar je je tas kan achter laten, door een detectiepoortje moet en je bent binnen. Door telefoons en tralies kun je met de gevangenen praten.
Allereerst heb ik Adriaan bezocht. Ex-ondernemer, 46, zit inmiddels 4 jaar was, heeft echter levenslang (=100 jaar). Hij doet zijn verhaal. Kwam naar Thailand, werd verliefd, startte hier een eigen zaak waarvan hij de bovenste verdieping aan een Brit verhuurde. Deze bezat echter XTC pillen, waarvoor Adriaan en zijn vrouw, eigenaars van het pand, nu vastzitten. Bewijzen? Je moet in Thailand je onschuld bewijzen. Thaise advocaten durven niks te zeggen uit angst voor het gezag, een Nederlandse advocaat niet te betalen is omdat je bezittingen in beslag zijn genomen. In tegenstelling tot Thailand levert in Nederland het hebben van XTC niet een zwaardere straf op dan een moord.
Voor geld is alles te koop
Daar zit je dan, met zijn 25en in een hokje van vier bij zes meter, 15 uur per dag. Geen bedden, maar wanneer je wat geld hebt, kun je een matje/dekens kopen. Geen privacy. Een toilet, wat stinkt (open riool). Douchen doe je met water uit de rivier, wat opgepompt wordt. Voor geld is echter alles te koop. Seks met een ladyboy met siliconen-tieten, messen om een gevangenen mee neer te steken, drinkwater en eten. Het gevangeniseten, rijst met groene koolprut, slechts een keer per dag, smaakt vies en levert diarree op.
De overige tijd zit je buiten, weer of geen weer. Voor geld is alles te koop, een aantal gevangenen heeft een huisje op de luchtplaats. Een afdak tegen de zon en de regen. Een vuurtje om je eigen potje te koken.
Later vandaag heb ik ook Lyiang Tang bezocht, hij zit al sinds 6 jaar. Zijn huisgenoot maakte crack, Lyiang hangt de doodstraf boven het hoofd. Volgende week de zoveelste uitspraak, wellicht wordt zijn straf omgezet in levenslang. Ter dood veroordeelden lopen hier met een zware, stalen ketting tussen hun benen. De eerste maanden weegt het ding 9 kilo, wanneer je geld genoeg hebt kun je deze na 6 maanden vervangen voor een ketting van 3 kilo. Kosten: 80.000 bath (1600 euro). Voor een miljoen bath kun je de hoogste rechter omkopen en dan ben je vrij. Maar waar krijg je een lening???
Lyang is verbitterd, niet zo raar, hij waarschuwt me voor Thailand en zegt dat de Thai niet zo aardig zijn als ze lijken. Wat kan ik zeggen...
Ik ben diep geroerd. Beide heren wensen me een goede reis, terwijl ik niet meer kan doen dan hen heel sterkte wensen. En voor ieder een voedselpakket aanschaffen in de gevangeniswinkel.
3 februari 2006
De doodstraf blijft gehandhaafd
"Op dinsdag 17 januari 2006, zijn de Chinese Nederlanders Edy Tang en Li Yang in cassatie ter dood veroordeeld. De twee Nederlanders verblijven sinds augustus 2000, in de Thaise ’Bangkwang’ gevangenis. Op 19 oktober 2001 werden Edy en Li Yang vrijgesproken door de Thaise rechtbank. Op 3 april 2003 werden beide heren in hoger beroep ter dood veroordeeld. Na ruim 2 jaar worden zij opnieuw veroordeeld in cassatie en wordt de doodstraf opgelegd. Nederland is tegen de doodstraf. Gekeken zal moeten worden of de doodstraf omgezet kan worden naar levenslang, zodat beide heren eventueel een beroep zouden kunnen doen op het uitleveringsverdrag, dat sinds 1 april 2005 van kracht is."
Ik ben weer in Bangkwang Prison geweest... Een bezoek dat anders was dan de vorige keer, mede omdat ik nu de procedure kende, maar ook vanwege de recente ontwikkelingen in de zaak van Edy en Liyang Tang. 17 januari diende hun hoger beroep en helaas is hun doodstraf gehandhaafd. Waren ze drie weken geleden nog hoopvol, nu duidelijk een stuk minder. Alleen gratie kan hen redden, voor gerechtigheid (voor zover je daarvan kan spreken in het Thaise rechtssysteem) is het te laat.
17 augustus 2006: Ik ben net terug in Nederland, zit nog in mijn 'ik-ben-weer-thuis-dipje' op het moment dat ik het goede nieuws te horen krijg: GRATIE VOOR EDY EN LI YANG!!! Hun doodstraf is omgezet in levenslang, mogelijk worden ze over 2 jaar (wanneer ze 8 jaar in de Thaise gevangenis hebben gezeten) uitgeleverd aan Nederland.
29 december 2006
Ik wil niet oordelen
Ik ben weer in Bangkok, en ik ga weer naar Adriaan. De omstandigheden waaronder de gevangenen leven zijn zwaarder dan zwaar. Terecht? Nee. Hoewel ik niet kan oordelen over de vraag of Adriaan al dan niet schuldig is (hij zit vast voor drugs), gun ik niemand de onmenselijke en erbarmelijke omstandigheden waaronder hij moet leven. Een van de weinige 'verzetjes' die hij heeft is de enkele bezoeker die bij hem langsgaat.
Hoewel de omstandigheden natuurlijk vreselijk zijn (de tralies, de sfeer) is het toch leuk Adriaan weer te zien. Wederom hebben we genoeg stof om over te kletsen, zeker ook omdat Adriaan nu eindelijk de mogelijkheid heeft me vragen te stellen over mijn reis. Ik heb hem namelijk gedurende mijn reis altijd mijn reisverslagen gemaild, maar hij kon bijna nooit deze mails beantwoorden. Vandaar dat hij me nu het hemd van het lijf heft gevraagd over mijn reis met de Transmongolië Express (die hij ooit had willen doen) en over mijn lessen in Bali. Stiekem overweegt hij ook zoiets te gaan doen zodra hij vrij komt. Maar dat duurt nog een tijdje (als hij al gratie krijgt).
28 april 2011: Adriaan is uitgeleverd aan Nederland, en woont hier nu als vrij man.
Meer lezen?
