Koningsweg
21 december 2003
Wederom werden we rond tien voor 5 wakker van de moskee. Behhh. Gelukkig zou de wake-up call van het hotel pas om 6.30 plaatsvinden, we draaiden ons dus nog maar eens een keertje om en sliepen vrolijk verder. Een kleine twee uur later word ik alsnog wakker. Bijna 7 uur, geen wake-up call gehad. Snel douchen, spullen pakken en ontbijten. Op het moment dat we de kamer willen verlaten komt alsnog de wake-up call. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen...
Klokslag half acht liggen de tassen in de bus en zijn we klaar voor vertrek. Via de Koningsweg zullen we Amman verlaten en na verschillende stops in de avond in Petra aankomen. De King's highway (Koningsweg) volgt het spoor van een oude handelsroute die Syrië verbond met Egypte en Arabië. Deze weg staat zelfs al beschreven in het oude testament!
17 Laat ons toch door uw land trekken; wij zullen niet trekken door den akker, noch door de wijngaarden, noch zullen het water der putten drinken; wij zullen den koninklijken weg gaan, wij zullen niet afwijken ter rechter [hand] noch ter linkerhand, totdat wij door uw landpalen zullen getrokken zijn.
Numeri 20:17
De Romeinen brachten plaveisel en mijlstenen aan en doopten de weg om tot Via Nova Trajana.
Tegenwoordig is de weg geheel geasfalteerd en goed begaanbaar, bovendien voert de weg langs allerlei interessante bergmassieven, kloven en dalen. Echter, vele plaatsen die al in het oude testament beschreven staan, zijn nog steeds terug te vinden!
Mozaïek in Madaba
Madaba
De oude stad Madaba (Medaba) wordt al in het oude testament genoemd. Medaba is een van de streken die onder de twaalf stammen van Israël werden verdeeld (Jozua 13:10).
Palestina-mozaïek
De bekendste bezienswaardigheid van Madaba is het Palestina-mozaïek, een landkaart die uit 2 miljoen steentje bestaat. Helaas ligt deze kaart in een kerk, waar (uiteraard) op zondagmorgen een mis aan de gang is. Daar kunnen we helaas niet op wachten, dus vertrekken we zonder dit kunstwerk gezien te hebben. (Baal, baal.)
Als goedmakertje mogen we wel een kijkje nemen in het bijbehorende museum. Ach, de daar tentoongestelde mozaïeken zijn weliswaar kleiner, maar ook heel mooi.
Mount Nebo
Volgende stop van de reis: Mount Nebo. Dit was de plaats waar Mozes aan de Israeliten het beloofde land toonde alvorens te sterven.
We hebben geluk: de lucht is ontzettend helder. We hebben dan ook een prachtig uitzicht op de Jordaanvalei (een groene vlakte te midden van veel zand en rotsen), de rivier de Jordaan, de Dode zee en de steden Jericho en Jeruzalem in Israël.
Op de berg staat een kerk, of beter, een kerk die is opgebouwd uit 3 kerken uit verschillende tijden. Binnen zijn verschillende mozaïeken te zien, maar het grootste voordeel is eigenlijk toch wel dat je je even kunt verbergen voor de wind. Wat is het koud op 800 meter hoogte...
Uitzicht vanaf Mount Nebo
Dode Zee
In ongeveer een uurtje tijd dalen we van de berg Nebo naar de Dode Zee. Van 800 meter boven de zeespiegel naar 400 meter onder de zeespiegel, een daling van ruim een kilometer.
De Dode zee staat bekend om z'n hoge percentage zout, wel 30 procent! Bovendien zitten er in deze zee allemaal mineralen die een geneeskrachtige werking zouden hebben. Op verschillende plaatsen worden dan ook badproducten met Dode Zee zouten of modder uit de Dode Zee verkocht.
Bij een bad in de Dode Zee heb ik echter het idee dat ik elke afzonderlijke huidcel kapot voel springen. Au! (Ik heb af en toe een droge huid...) Maar de ervaring is de pijn waard: het is werkelijk apart om te blijven drijven in het zoute water, het lukt echt niet kopje onder te gaan. (Dat is maar goed, het zoute water wil je echt niet binnenkrijgen.) Zwemmen is ook onmogelijk, bij de schoolslag steken je benen een heel stuk boven het water uit. Hulpeloos spartelend, komisch voor je omgeving, maar niet handig. :-)
Na een (koude) douche is het goed vertoeven in een strandstoel. Lekker opdrogen en weer opwarmen...
Karak
Na een paar uurtjes bussen is Karak de volgende stop. De busreis is prachtig, de weg voert door de Wadi (=dal) Mujib. Een weg met vele haarspeldbochten die stijl omhoog de bergen ingaat, met prachtige vergezichten over de Dode Zee en Israël. Nu we de vruchtbare grond rondom de Dode Zee achter ons hebben gelaten wordt het landschap droger en droger, maar toch is het landschap niet saai. Zand en stenen laten apparte vormen achter in verschillende kleurschakelingen.
Lunch in Karak
Zodra we het dorp bereiken, is het tijd om te lunchen. (Het is inmiddels tegen drieën en mijn maag knort al geruime tijd.) Ik besluit met een deel van de groep te gaan eten op eigen gelegenheid, een aantal andere mensen gaat met Ryad, de gids mee. De keus is gevallen op een restaurant waar vele stickers van (Nederlandse) touroperators de ruit sieren, er zijn dus meer Nederlanders geweest, het zal wel OK zijn.
Het eten is inderdaad niet slecht, maar de bereiding had allemaal wel wat sneller gemogen. Ruim drie kwartier na het opnemen van de bestellingen krijgen de eerste mensen het eten. We hadden inmiddels al bij de bus moeten zijn... Ach, ze zijn niet zomaar zonder ons weggegaan.
De vesting van Karak
Enigszins vertraagd hebben we uiteindelijk de vesting van Karak bezocht. Slaapkooien, stallen en eetzalen zijn duidelijk te herkennen. Ook de keuken met bijbehorende walk-in oven is zeer imposant (wat een grote oven zeg!). Slenterend door de gangen ga je terug in de tijd.
De vesting bevat ook een leegstaande gevangenis. Het verhaal gaat de ronde dat misdadigers, na enige tijd gevangen hebben gezeten, van de rotsen af werden geworden. Een val van 900 meter...
Het uitzicht vanaf de burcht is wederom overweldigend. We hebben ontzettend veel geluk dat het nog steeds helder is.
Na een paar uur bussen belanden we uiteindelijk in Petra. Ik ben behoorlijk moe, maar goed, we hebben dan ook een hele boel dingen gedaan en gezien. Een beetje te veel voor één dag, mijns inziens. (Maar dat is heel persoonlijk, hoor!)
Meer lezen over Jordanië?
